Teaching and Research in Contemporary Higher Education: Systems, Activities and Rewards

این کتاب بر اساس یک مطالعه تطبیقی ​​بین‌المللی با عنوان تغییر حرفه آکادمیک (CAP) بحث می‌کند که چگونه تدریس و تحقیق در دانشگاه در 18 کشور و یک منطقه به نام هنگ کنگ SAR متفاوت بوده است. با استفاده از شواهد تجربی، داده‌های CAP، به این مسائل می‌پردازد. به طور خاص، تمرکز بر این است که چگونه تدریس و تحقیق در هر سیستم آموزش عالی تعریف می شود، چگونه تدریس و تحقیق توسط دانشگاهیان ترجیح داده می شود و چگونه انجام می شود، و چگونه دانشگاهیان توسط موسسه خود پاداش می گیرند. از زمان تأسیس دانشگاه برلین در سال 1810، بحث هایی در مورد تدریس و تحقیق به عنوان وظایف اصلی دانشگاه ها و دانشگاهیان وجود داشته است. زمانی که دانشگاه جانز هاپکینز در سال 1876 تنها با برنامه‌های تحصیلات تکمیلی تأسیس شد، و اخیراً با انتشار گزارش بنیاد کارنگی که توسط ارنست ال. بویر در سال 1990 بازنگری شد، بحث و جدل افزایش یافت. سیاست گذاران شروع به توجه به جزئیات فعالیت های آموزشی و پژوهشی کردند، نوعی «جعبه سیاه» زیرا تنها دانشگاهیان فردی می دانند که چگونه تدریس و تحقیق را در زمینه های خود انجام می دهند.

This book discusses how teaching and research have been weighted differently in academia in 18 countries and one region, Hong Kong SAR, based on an international comparative study entitled the Changing Academic Profession (CAP). It addresses these issues using empirical evidence, the CAP data. Specifically, the focus is on how teaching and research are defined in each higher education system, how teaching and research are preferred and conducted by academics, and how academics are rewarded by their institution. Since the establishment of Berlin University in 1810, there has been controversy on teaching and research as the primary functions of universities and academics. The controversy increased when Johns Hopkins University was established in 1876 with only graduate programs, and more recently with the release of the Carnegie Foundation report Scholarship Reconsidered by Ernest L. Boyer in 1990. Since the publication of Scholarship Reconsidered in 1990, higher education scholars and policymakers began to pay attention to the details of teaching and research activities, a kind of ‘black box’ because only individual academics know how they conduct teaching and research in their own contexts.