Taming Manhattan: Environmental Battles in the Antebellum City

با خوک‌هایی که در خیابان‌ها پرسه می‌زنند و گاوها در باتری به جستجوی غذا می‌پردازند، منهتن قبل از جنگ برای ساکنان کلان شهر گسترده امروزی غیرقابل تشخیص بود. میوه‌ها و سبزیجات از باغ‌های بازار کوچک شهر می‌آمدند و کودهای دامی که در خیابان‌ها و اسکله‌ها انباشته می‌شد برای کشاورزان اطراف طلا بود. اما همانطور که کاترین مک‌نور در این تاریخچه زیست محیطی گاتهام فاش می‌کند، نبردی برای کنترل مرزهای بین شهر و کشور در حال انجام بود و برندگان گام‌های چشمگیری برای غیرقانونی کردن جنبه‌های وحشی نیویورک برمی‌داشتند.

</ p>

بین سال‌های 1815 و 1865، زمانی که بلوک‌های شهر به زمین‌های کشاورزی و فضای توسعه نیافته تجاوز می‌کردند تا جمعیتی در حال انفجار را در خود جای دهند، نیویورکی‌های مرفه و همسایگان فقیرتر آن‌ها ایده‌های بسیار متفاوتی درباره آنچه که محیط شهر باید داشته باشد ایجاد کردند. با توجه به تصویر، سلامتی و ارزش‌های دارایی منهتن در ذهن‌شان، طبقات بالا برای حذف کشاورزی و دامداری شهری، ارتقای سرویس‌های بهداشتی، ساخت محله‌های جدید، تخریب کانکس‌ها، ایجاد پارک‌ها و به طور کلی بهبود مناظر و بوی زندگی شهری مبارزه کردند. نیویورکی های فقیر، به ویژه مهاجران، در برابر بسیاری از این تغییرات، که شیوه زندگی آنها را تهدید می کرد، مقاومت کردند. دولت شهر قول داد که آنچه را که در مورد سکونت شهری غیرقابل کنترل به نظر می رسید تنظیم کند: بلای همه گیر و آتش سوزی، پلیدی بی پایان، و فقر عمیق. با این حال، در امتیاز دادن به اولویت‌های نیویورکی‌های خوب، منهتن به بهای افزایش نابرابری‌های زیست‌محیطی و اقتصادی رام شد، همانطور که پیش‌نویس شورش‌های سال 1863 به زودی نشان داد.

With pigs roaming the streets and cows foraging in the Battery, antebellum Manhattan would have been unrecognizable to inhabitants of today’s sprawling metropolis. Fruits and vegetables came from small market gardens in the city, and manure piled high on streets and docks was gold to nearby farmers. But as Catherine McNeur reveals in this environmental history of Gotham, a battle to control the boundaries between city and country was already being waged, and the winners would take dramatic steps to outlaw New York’s wild side.

Between 1815 and 1865, as city blocks encroached on farmland and undeveloped space to accommodate an exploding population, prosperous New Yorkers and their poorer neighbors developed very different ideas about what the city environment should contain. With Manhattan’s image, health, and property values on their minds, the upper classes fought to eliminate urban agriculture and livestock, upgrade sanitation, build new neighborhoods, demolish shantytowns, create parks, and generally improve the sights and smells of city living. Poor New Yorkers, especially immigrants, resisted many of these changes, which threatened their way of life.

By the time the Civil War erupted, bourgeois reform appeared to be succeeding. City government promised to regulate what seemed most ungovernable about urban habitation: the scourge of epidemics and fires, unending filth, and deepening poverty. Yet in privileging the priorities of well-heeled New Yorkers, Manhattan was tamed at the cost of amplifying environmental and economic disparities, as the Draft Riots of 1863 would soon demonstrate.