Tagore and Nationalism

این جلد دانشمندان برجسته تاگور و نویسندگان جوان را گرد هم می آورد تا مفاهیم ملت، ملی گرایی، هویت و خودخواهی، تمدن، فرهنگ و وطن را در نوشته های تاگور مرور کنند. از آنجایی که این ایده‌ها صحنه مرکزی سیاست را در شبه قاره و همچنین در سایر نقاط جهان در قرن بیست و یکم به خود اختصاص می‌دهند، بررسی مجدد آثار او در این زمینه بسیار مهم می‌شود. دوسوگرایی تاگور نسبت به ناسیونالیسم به عنوان یک ایدئولوژی در پاسخ‌های او در بحث‌هایش با هندی‌ها و غیرهندی‌ها آشکار بود. تاگور مفهوم تمدن «هم‌زمان» را به‌عنوان پایه‌ای برای وحدت تمدن ناسیونالیستی توسعه داد، جایی که بر خلاف مدل اروپایی تمدن دولت‌محور، جامعه مرکزی بود. با این حال، با آشکار شدن تنش‌های زیرزمینی کمونالیسم در اوایل قرن بیستم، تاگور به طور انعکاسی موقعیت سیاسی خود را در جامعه نقد کرد. بنابراین او به عنوان منتقد ملت/ملت-دولت ظاهر شد و در این زمینه ناراحتی عمیق خود را با متفکران دیگری مانند رومن رولان و آلبرت انیشتین در میان گذاشت.
این جلد برای اولین بار دغدغه‌های اجتماعی-سیاسی، تاریخی، ادبی و فرهنگی مربوط به تلاش‌های تاگور در جهت «استعمار زدایی» از خود را پوشش می‌دهد. این جلد با دیدگاه‌های مختلف درباره «دوسوگرایی» تاگور درباره ناسیونالیسم آغاز می‌شود. این شامل بررسی انتقادی از آثار ادبی تاگور و سایر اشکال هنری و همچنین اقتباس از آثار او در فیلم است. همچنین ناسیونالیسم تاگور را در حالت مقایسه ای با متفکران معاصر در هند و خارج از کشور که درگیر بحث های مشابهی بودند می خواند.

This volume brings together eminent Tagore scholars and younger writers to revisit the concepts of nation, nationalism, identity and selfhood, civilization, culture and homeland in Tagore’s writings. As these ideas take up the centre-stage of politics in the subcontinent as also elsewhere in the world in the 21st century, it becomes extremely relevant to revisit his works in this context.
Tagore’s ambivalence towards nationalism as an ideology was apparent in the responses in his discussions with Indians and non-Indians alike. Tagore developed the concept of ‘syncretic’ civilization as a basis of nationalist civilizational unity, where society was central, unlike the European model of state-centric civilization. However, as the subterranean tensions of communalism became clear in the early 20th century, Tagore reflexively critiqued his own political position in society. He thus emerged as the critic of the nation/nation-state and in this he shared his deep unease with other thinkers like Romain Rolland and Albert Einstein.
This volume for the first time covers the socio-political, historical, literary and cultural concerns relating to Tagore’s efforts towards the 'de-colonization' of the Self. The volume begins with various perspectives on Tagore’s ‘ambivalence’ about nationalism. It encompasses critical examinations of Tagore’s literary works and other art forms as well as adaptations of his works on film. It also reads Tagore’s nationalism in a comparative mode with contemporary thinkers in India and abroad who were engaged in similar debates.