Szenographien des Subjekts

چه شرایطی باعث ظاهر شدن یک موضوع می شود؟ و چگونه سوژه ها به نوبه خود شرایطی را که ظاهر خود را مدیون آن هستند تغییر می دهند و تغییر می دهند؟ به جای توصیف یک طرفه ترتیبات میانی، معماری یا بلاغی که در دسترس سوژه‌ها برای اجرایشان است، یا تمرکز بر فرآیندهای پیدایش سوژه که می‌توانند مستقل از ترتیبات منظره نیز درک شوند، این جلد به تولید متقابل آنها اختصاص داده شده است. او از منظرهای مختلف بر شرایط افتضاحی تأکید می‌کند که در آن سوژه‌ها به مراحل خود می‌رسند و برعکس، مراحل به سوژه‌های خود می‌رسند. تزهای اصلی که در تحلیل‌های متمرکز بر صحنه‌های خاص توسعه می‌یابند و مفهوم خود صحنه را به طور انتقادی زیر سوال می‌برند، عبارتند از: بدون صحنه، موضوعی وجود ندارد و بدون مرجع توصیفی، صحنه‌ای وجود ندارد. سپس درام باستانی و شعارهای انقلابی، نهادهای درمانی و بوروکراتیک، آزمایش‌هایی در هنرهای زیبا و فیلم و آخرین اما نه کم‌اهمیت، صحنه‌های نظری مورد بررسی قرار می‌گیرند: مراحل بلاغی که استدلال و سیاست را به صحنه می‌آورد.

Wie sind die Umstände beschaffen, die ein Subjekt in Erscheinung treten lassen? Und wie verändern und verschieben Subjekte ihrerseits die Umstände, denen sie ihr Erscheinen verdanken? Anstatt einseitig mediale, architektonische oder rhetorische Arrangements zu beschreiben, die Subjekten für ihren Auftritt zur Verfügung stehen, oder sich auf Prozesse der Subjektgenese zu konzentrieren, die sich auch unabhängig szenischer Arrangements begreifen ließen, widmet sich der vorliegende Band ihrer wechselseitigen Herstellung. Er betont aus unterschiedlichen Perspektiven die abgründigen Bedingungen, unter denen Subjekte zu ihren Bühnen und vice versa die Bühnen zu ihren Subjekten gelangen. Die Kernthesen, die in eng fokussierten Analysen konkreter Szenen entfaltet werden und den Begriff der Szene selbst kritisch hinterfragen, lauten: Ohne Szene kein Subjekt und ohne Beschreibungsinstanz keine Szene. Daraufhin untersucht werden das antike Drama und die Revolutionsrhetorik, therapeutische und bürokratische Einrichtungen, Experimente der Bildenden Kunst und des Films und nicht zuletzt Theorieszenen: rhetorische Bühnen, die Argumente und Politiken zur Aufführung bringen.