Systematic Changes in Body Image Following Formation of Phantom Limbs

این کتاب یافته‌های جدیدی را در مورد تصویر بدن ارائه می‌کند و همچنین روش‌های جدید مبتنی بر علوم اعصاب را برای زمینه‌های نورولوژی و توانبخشی عصبی معرفی می‌کند. حتی زمانی که دست ثابت است، ما موقعیت آن را می دانیم - اطلاعاتی که مغز برای برنامه ریزی حرکات به آن نیاز دارد. اگر ورودی حسی از یک اندام در نتیجه یک تصادف یا به عنوان بخشی از آزمایش با بی حسی موضعی برداشته شود، معمولاً یک اندام "فانتوم" ایجاد می شود. برای بررسی مکانیسم‌هایی که این پدیده را تعریف می‌کنند، از بی‌حسی ایسکمیک یک اندام استفاده کردیم. با کمال تعجب، اگر انگشتان، مچ دست، آرنج، مچ پا و زانو قبل و در طول بلوک ایسکمیک کشیده شوند، آنگاه اندام درک شده در مفصل خم می شود و بالعکس. علاوه بر این، اندام به طور مداوم بدون موقعیت پیش فرض حرکت می کند. پارامتر کلیدی برای این تغییرات واهی در موقعیت اندام، تفاوت در نرخ تخلیه بین آوران ها در عضلات خم کننده و اکستانسور در یک مفصل است. موقعیت نهایی اندام فانتوم به موقعیت اولیه آن بستگی دارد، و نشان می دهد که تصویر بدن از اطلاعات حس عمقی دریافتی برای تعیین نقاط شروع و نقاط پایانی هنگام ایجاد حرکات استفاده می کند. به‌علاوه، تغییر در موقعیت شامل وضعیت‌های اندام که از نظر آناتومیک غیرممکن است، نمی‌شود، و نشان می‌دهد که وضعیت توهم‌آمیز توسط نقشه‌های بدن محدود می‌شود. این نتایج اطلاعات جدیدی در مورد چگونگی تولید اندام های فانتوم توسط مغز ارائه می دهد.

This book presents new findings on body image and also introduces new neuroscience-based methods for the fields of neurology and neurorehabilitation. Even when the hand is stationary we know its position – information that is needed by the brain to plan movements. If the sensory input from a limb is removed as the result of an accident, or as part of an experiment with local anesthesia, then a ‘phantom’ limb commonly develops. We used ischemic anesthesia of one limb to study the mechanisms that define this phenomenon. Surprisingly, if the fingers, wrist, elbow, ankle, and knee are extended before and during an ischemic block, then the perceived limb is flexed at the joint and vice versa. Furthermore, the limb is perceived to move continuously with no default position. The key parameter for these illusory changes in limb position is the difference in discharge rates between afferents in the flexor and extensor muscles at a joint. The final position of the phantom limb depends on its initial position, suggesting that a body image uses incoming proprioceptive information for determination of starting points and endpoints when generating movements. In addition, the change in position does not involve limb postures that are anatomically impossible, suggesting that illusory posture is constrained by body maps. These results provide new information about how the brain generates phantom limbs.