Symbolic Legislation Theory and Developments in Biolaw

این جلد ویرایش شده با گردآوری دیدگاه‌هایی از نظریه قانون‌گذاری نمادین از یک سو، و از سوی دیگر از قوانین زیست‌شناسی و اخلاق زیستی، زمینه جدیدی را پوشش می‌دهد.

قانون نمادین نام بدی دارد. معمولاً به مواردی از قانونگذاری اشاره دارد که ناکارآمد بوده و اهداف سیاسی و اجتماعی دیگری غیر از اهدافی که رسماً بیان شده است را تأمین می کند. اخیراً تصور مثبت تری از قانونگذاری نمادین در نظریه قانونگذاری پدیدار شده است. از این منظر، قانون گذاری نمادین به عنوان یک جایگزین مثبت برای رویکرد سنتی تر قانون گذاری از بالا به پایین در نظر گرفته می شود. قانونگذار دیگر مانند قوانین ابزاری فقط دستوراتی را صادر نمی کند که با تحریم های شدید همراه باشد. در عوض، قانونگذاران هنجارهای باز و آرزومندی را ارائه می‌کنند که قرار است رفتار را نه از طریق تهدید، بلکه به‌طور غیرمستقیم از طریق بحث و گفتگو و تعامل اجتماعی تغییر دهند.

از دهه 1990، تحولات زیست‌پزشکی بحث‌ها را در مورد قوانین نمادین احیا کرده است. یکی از دلایل این است که قوانین زیست پزشکی به بازنمایی های ریشه ای و نمادین-فرهنگی جنبه های بیولوژیکی زندگی انسان می پردازد. علاوه بر این، از آنجایی که اغلب دستیابی به اجماع در مورد این سؤالات بحث برانگیز غیرممکن است، قانونگذاران به دنبال راه های جایگزین برای توسعه چارچوب های قانونی بوده اند. در نتیجه، رویکردهای ارتباطی و تعاملی به قوانین در حاکمیت بیوتکنولوژی پزشکی برجسته است.

ابعاد نمادین قانون زیستی اغلب نادیده گرفته می‌شود. با این حال، واضح است که امر نمادین در قلب بسیاری از بحث های حقوقی-سیاسی در مورد مسائل اخلاقی زیستی قرار دارد. از زمان ظهور فناوری های زیست پزشکی، مواد بدن انسان ارزش علمی، پزشکی و حتی تجاری پیدا کرده اند. این رویکردهای جدید که نمادهای حقوقی موجود بدن انسان را به شدت زیر سوال می‌برند، این سوال را مطرح می‌کنند که آیا و چگونه قانون باید به بازتاب ارزش‌ها و معانی نمادین ادامه دهد؟ علاوه بر این، با توجه به این واقعیت که ما در یک جامعه کثرت گرا زندگی می کنیم، چگونه می توانیم تصمیم بگیریم که این ارزش های نمادین چیست؟

This edited volume covers new ground by bringing together perspectives from symbolic legislation theory on the one hand, and from biolaw and bioethics on the other hand.

Symbolic legislation has a bad name. It usually refers to instances of legislation which are ineffective and that serve other political and social goals than the goals officially stated. Recently, a more positive notion of symbolic legislation has emerged in legislative theory. From this perspective, symbolic legislation is regarded as a positive alternative to the more traditional, top-down legislative approach. The legislature no longer merely issues commands backed up with severe sanctions, as in instrumental legislation. Instead, lawmakers provide open and aspirational norms that are meant to change behavior not by means of threat, but indirectly, through debate and social interaction.

Since the 1990s, biomedical developments have revived discussions on symbolic legislation. One of the reasons is that biomedical legislation touches on deep-rooted, symbolic-cultural representations of the biological aspects of human life. Moreover, as it is often impossible to reach consensus on these controversial questions, legislators have sought alternative ways to develop legal frameworks. Consequently, communicative and interactive approaches to legislation are prominent within the governance of medical biotechnology.

The symbolic dimensions of biolaw are often overlooked. Yet, it is clear that the symbolic is at the heart of many legal-political debates on bioethical questions. Since the rise of biomedical technologies, human body materials have acquired a scientific, medical and even commercial value. These new approaches, which radically question existing legal symbolizations of the human body, raise the question whether and how the law should continue to reflect symbolic values and meanings. Moreover, how can we decide what these symbolic values are, given the fact that we live in a pluralistic society?