Symbolic Action Theory and Cultural Psychology

دانشگاه استراثکلاید گوستاو جاهودا از زمانی که روانشناسی به عنوان یک رشته مجزا در حدود یک قرن پیش ظهور کرد، دیدگاه‌های متفاوتی در مورد آنچه که هست یا باید باشد وجود داشته است. برخی، مانند ابینگهاوس، آن را به عنوان یک علم طبیعی نوپا، تجربی و کمی می دیدند. دیگران، مانند دیلتای، روانشناسی را عمدتاً به عنوان یک زمینه مطالعاتی انسانی، تاریخی و تفسیری می دانستند. دوگانگی \"توضیح\" در مقابل \"درک\" موضوع بحث از آن زمان بوده است. متأسفانه، بیشتر شخصیت‌های اصلی این موقعیت‌های مربوطه تمایل دارند آن‌ها را منحصر به فرد بدانند، علی‌رغم این واقعیت که وونت قبلاً تأکید کرده بود که «سخت» تجربی و «نرم» Volkerpsychology هر دو به یک اندازه مهم هستند. در بخش عمده‌ای از قرن حاضر، این حوزه عمدتاً تحت تسلط حامیان رویکردهای علمی «سخت‌بینی» بوده است که در ابتدا رفتارگرایی و بعداً روان‌شناسی شناختی که بر فرآیندهای مرکزی درگیر در شناخت تمرکز دارد، مشخص می‌شود. بدون اینکه به هیچ وجه بخواهیم دستاوردهای بدون شک روانشناسی شناختی را تحقیر کنیم، محدودیت‌هایی دارد که مظهر آن جمله تی اچ هاکسلی است که "پایان بزرگ زندگی دانش نیست، بلکه عمل است". این ممکن است به عنوان شعار نظریه کنش ارنست بوش باشد، که یکی از چندین روانشناس برجسته است که با اخلاق حاکم هماهنگ نیست. آن‌ها زیر پرچم‌های مختلفی مانند \"ساخت‌گرایی اجتماعی\"، \"ethogen ics\" یا \"هرمنوتیک\" سفر می‌کنند، اما همگی در مورد آنچه که بسیاری احساس می‌کنند \"علم‌گرایی\" خشک جریان اصلی، محفوظ هستند.

Gustav Jahoda University of Strathclyde Ever since psychology emerged as a separate discipline about a century ago, there have been differing views as to what it is or ought to be. Some, like Ebbinghaus, saw it as a budding natural science, experimental and quantitative. Others, like Dilthey, regarded psychology in the main as a humane field of study, historical and interpretative in character. The dichotomy of "explaining" versus "understanding" has been a subject of debate ever since. Regrettably, most of the protagonists of these respec­ tive positions tend to view them as mutually exclusive, in spite of the fact that already Wundt had stressed that "hard" experimental and "soft" VOlkerpsychologie are both equally important. For the major part of the present century the field has been largely dominated by advocates of "hard-nosed" scientific approaches, typified first by Behaviorism and, latterly, cognitive psychology which concen­ trates on central processes involved in cognition. Without in any way wishing to denigrate the undoubted achievements of cognitive psycholo­ gy, it has its limitations that are epitomized by T. H. Huxley's dictum "The great end of life is not knowledge but action". This might well serve as the motto for the action theory of Ernest Boesch, who is one of several prominent psychologists out of harmony with the prevailing ethos. They travel under different banners such as "social constructivism", "ethogen­ ics" or "hermeneutics", but all share reservations about what many feel is the arid "scientism" of the mainstream.