Swinging the sledgehammer: the combat effectiveness of German heavy tank battalions in World War II

این پایان نامه تحلیلی تاریخی از اثربخشی رزمی گردان های schwere Panzer-Abteilung یا تانک های سنگین آلمانی در طول جنگ جهانی دوم است. در طول جنگ جهانی دوم، ارتش آلمان گردان‌های تانک سنگین را برای تحقق مفهوم شکستن دفاع دشمن به گونه‌ای که سریع‌تر و نیروهای مکانیزه سبک‌تر بتوانند از گسیختگی استفاده کنند، توسعه داد. این گردان های تانک سنگین چندین جدول سازماندهی مختلف داشتند، اما همیشه حول محور تانک ببر یا تانک تایگر II متمرکز بودند. آنها تقریباً در تمام تئاترهای اروپا علیه هر دشمن آلمانی جنگیدند. در نهایت، ارتش آلمان یازده ارتش و سه گردان تانک سنگین Waffen-SS ایجاد کرد. از میان گردان های ارتش، فرماندهی آلمان ده گردان مستقل را وارد میدان کرد که در صورت نیاز به گروه های ارتش اختصاص داده شد. ارتش آلمان آخرین گردان تانک سنگین را به عنوان یک واحد ارگانیک از لشکر نخبه پانزر گرنادیر گروسدوچلند اختصاص داد. Waffen-SS تمام گردان های خود را به یک ...

This thesis is a historical analysis of the combat effectiveness of the German schwere Panzer-Abteilung or Heavy Tank Battalions during World War II. During the course of World War II, the German Army developed heavy tank battalions to fulfill the concept of breaking through enemy defenses so faster, lighter mechanized forces could exploit the rupture. These heavy tank battalions had several different tables of organization, but were always centered around either the Tiger or the Tiger II tank. They fought in virtually every theater of Europe against every enemy of Germany. Ultimately, the German military created eleven Army and three Waffen-SS heavy tank battalions. Of the Army battalions, the German command fielded ten as independent battalions, which were allocated to Army Groups as needed. The German Army assigned the last heavy tank battalion as an organic unit of the elite Panzer Grenadier Division Grossdeutschland. The Waffen-SS allocated all of their battalions to a...