Sustainable Development and the Limitation of Growth: Future Prospects for World Civilization

بیش از 15 سال از تصویب دستور کار 21 در ریودوژانیرو می گذرد، و اکنون بیش از 100 کشور از این آیین نامه حمایت کرده اند تا از
توسعه پایدار به عنوان وسیله ای برای اجتناب از محیط زیست استفاده کنند
فاجعه. با این حال بدیهی است که، حتی با وجود این
تعهد، همچنان کمبود قابل توجهی در درک
و اقدام وجود دارد. تظاهرات اکولوژیکی، جمعیتی، اقتصادی و روانی-اجتماعی بحران جهانی را نشان می‌دهد و قوانین و محدودیت‌های غیرقابل تغییری را ترسیم می‌کند که وجود همه موجودات زنده را در بیوسفر تعیین می‌کند. این کتاب

• ادعا می‌کند که پایداری تنها در مقیاس جهانی قابل دستیابی است
  و نمی‌توان آن را منطقه‌ای یا منزوی کرد؛
• نیاز به حرکت به سمت شیوه‌ای جدید از تفکر را نشان می‌دهد. ;
• جایگاه واقعی بشریت را در محیط طبیعی نشان می دهد؛
• اهمیت ثبات محیطی جهانی را برجسته می کند.
  

این اثر منحصر به فرد برای تغییر در پارادایم توسعه پایدار بحث می کند، که هسته استراتژیک آن باید
حفاظت از اکوسیستم ها، به ویژه جنگل ها، هنوز موجود باشد
و بازسازی نسبی اکوسیستم های تخریب شده و همچنین به عنوان
برای درک جایگاه واقعی بشر در
محیط طبیعی و گرانش تهدید زیست محیطی پیش روی ما.
1

It is over 15 years since Agenda 21 was adopted in Rio de Janeiro,
and over 100 countries have now espoused this code to use
sustainable development as a means of avoiding an ecological
catastrophe. However it is obvious that, even with this
commitment, there is still a significant lack of both understanding
and action.

Sustainable Development and the Limitation of Growth presents the
ecological, demographic, economic and socio-psychological
manifestations of the global crisis, and outlines the immutable
laws and limitations which determine the existence of all living
things in the biosphere. The book

• contends that sustainability is achievable only on a global scale
  and cannot be regionalized or isolated;
• demonstrates the need to move to a new way of thinking;
• shows humanity its real place in the natural environment;
• highlights the importance of global environmental stability.
  

This unique work argues for a change in the sustainable
development paradigm, the strategic nucleus of which must be
the conservation of ecosystems, especially forests, still in existence
and the partial reconstruction of destroyed ecosystems, as well as
for an understanding of humanity’s real place in the natural
environment and the gravity of the ecological threat before us.
1