Sustainable Communities: A Framework for Planning: Case Study of an Australian Outer Sydney Growth Area

این کتاب تا حدی پاسخی به تلاش‌های دولت‌ها برای رسیدگی به نگرانی‌های فزاینده در مورد مسائل زیست‌محیطی مانند تأثیر تغییرات آب و هوایی است. انتشار کربن؛ فشارهای ناشی از جمعیت بیش از حد شهرها؛ استخراج گاز زغال سنگ و کاهش منابع طبیعی. نویسندگان چارچوب جوامع پایدار (SCF) را ایجاد کرده‌اند که اصول پایداری اجتماعی-فرهنگی، زیست‌محیطی و اقتصادی را در فرآیند برنامه‌ریزی شهری ترکیب می‌کند. نویسندگان یک SCF پنج مرحله ای را پیشنهاد می کنند که بر اساس کاربرد جداول پایداری ساخته شده است. این کتاب طیف گسترده‌ای از شیوه‌های برنامه‌ریزی شهری را با استفاده از معیارهای پایداری بررسی می‌کند و ابزارهای کمی و کیفی را ترسیم می‌کند. فصل های جداگانه کاربرد SCF را برای محیط طبیعی و محیط ساخته شده مورد بحث قرار می دهد. این چارچوب برای مطالعه موردی منطقه رشد بیرونی سیدنی Wyong Shire، ساحل مرکزی، NSW، استرالیا اعمال می‌شود. نویسندگان با پرداختن به این سوال که چگونه می توان محیط زیست را به بهترین نحو اندازه گیری کرد، جدولی را برای انتخاب شاخص های پایداری ارائه کردند و کارت امتیازی پایداری را ترسیم کردند که از رتبه بندی های رنگی سبز، قرمز و کهربایی برای اندازه گیری شاخص های پایداری استفاده می کند. نویسندگان نشان می‌دهند که چگونه تجمیع این رتبه‌بندی‌ها اجازه می‌دهد تا چارچوب برای کاربرد در مناطق بزرگ‌تر مقیاس شود. در نهایت، نویسندگان نشان می‌دهند که چگونه کارت‌های امتیازی می‌توانند در گزارش‌های پایداری، با اقدامات و مؤلفه‌های نظارتی گنجانده شوند. نویسندگان همچنین آموزش برنامه ریزی شهری از جمله برنامه ریزی کاربری زمین، برنامه ریزی منابع طبیعی و برنامه ریزی شهری پایدار را با تمرکز بر میزان گنجاندن اصول پایداری در مدارس بررسی می کنند. نویسندگان نقد خود را در مورد حرکت شیوه‌های برنامه‌ریزی به سمت چارچوبی هماهنگ‌تر و جامع‌تر، در ترکیب اصول پایداری ارائه می‌کنند. جوامع پایدار: چارچوبی برای برنامه ریزی با ترسیم یک سناریوی آینده در مورد کاربرد SCF برای گنجاندن اصول پایداری در برنامه ریزی شهری به پایان می رسد. نویسندگان گزینه های آینده برای برنامه های کاربردی SCF، از جمله اتخاذ یک برنامه سیستمی را پیشنهاد می کنند. نظارت بر عملکرد زیست‌محیطی و نشان دادن این که چگونه این چارچوب، مولفه‌های اجتماعی-فرهنگی و اقتصادی پایداری را، علاوه بر مولفه‌های زیست‌محیطی که در مطالعه موردی مورد بررسی قرار می‌گیرد، در خود جای می‌دهد.

This book is in part a response to the attempts of governments to address increasing concerns over such environmental issues as the impact of climate change; carbon emissions; pressures from overpopulation of cities; coal seam gas extraction and depleting natural resources. The authors have developed a Sustainable Communities Framework (SCF) which incorporates social-cultural, environmental and economic sustainability principles in the process of urban planning. The authors propose a five-step SCF built on an application of sustainability tables. The book examines a wide range of urban planning practices utilizing sustainability criteria, outlining both qualitative and quantitative tools. Separate chapters discuss application of the SCF to both the natural environment and the built environment. This framework is applied to a case study of the outer Sydney growth area of Wyong Shire, Central Coast, NSW, Australia. Addressing the question of how best to measure the environment, the authors present a table for selecting indicators of sustainability, and outline sustainability scorecards which use color-coded ratings of green, red and amber to measure indicators of sustainability. The authors show how aggregating these ratings allows the framework to be scaled up for application to larger areas. Finally, the authors show how scorecards can be incorporated in sustainability reports, with actions and monitoring components. The authors also examine urban planning education including land use planning, natural resource planning and sustainable urban planning, focusing on the extent to which schools incorporate principles of sustainability. The authors offer their critique on the movement of planning practices towards a more coordinated and holistic framework, in incorporating sustainability principles. Sustainable Communities: A Framework for Planning concludes by drawing a future scenario on the application of the SCF to incorporate principles of sustainability into urban planning. The authors propose future options for SCF applications, including adopting a systems program; environmental performance monitoring and showing how the framework will accommodate the social-cultural and economic components of sustainability, in addition to the environmental ones as examined in the case study.