Surgical Treatment of Bronchial Carcinoma: Screening Methods, Early and Late Results

اگر یک سری متوالی از بیماران مبتلا به سرطان ریه تا زمان تصمیم گیری در مورد درمان پیگیری شوند، مشخص می شود که نقش جراحی بسیار کوچک است. فقط بخش بسیار محدودی در نهایت واجد شرایط درمان جراحی منطقی است. اکثر بیماران غیر قابل جراحی هستند. در یک سری از 397 بیمار که در بیمارستان ما مورد بررسی قرار گرفتند، 78٪ بر اساس ارزیابی قبل از عمل غیر قابل جراحی بودند و 3٪ دیگر در توراکوتومی غیرقابل برداشت بودند. بنابراین، تنها 19٪ برای برداشتن مناسب بودند. از سوی دیگر، جراحی همچنان بهترین، اگر نگوییم تنها شانس واقعی برای درمان است. بنابراین سؤال "قابل عمل یا نه؟" برای هر بیمار از اهمیت حیاتی برخوردار است. پاسخ به این سوال مهم باید بر اساس دستورالعمل های معتبر برای انتخاب بیمار و ارزیابی قبل از عمل باشد و باید به وضوح مشخص شود که برای تحقق هر گونه قصد درمانی، چه میزان برداشتن لازم است. در سال 1972 یک تجزیه و تحلیل کامل از ادبیات نشان داد که بخش مجدد کارسینوم برونش - اگرچه 40 ساله - با اندیکاسیون های بسیار متغیر انجام می شود. تقریباً هیچ مرحله‌بندی سیستماتیکی وجود نداشت، و ارزیابی نتایج به دلیل این واقعیت که بیشتر ارتباطات در ادبیات مبتنی بر تحلیل گذشته‌نگر بود، با مشکل مواجه شد.

If a consecutive series of patients with lung cancer is followed up until the decision is made about therapy, it emerges that the role of surgery is quite small. Only a very limited proportion will ultimate­ ly qualify for rationally conceived surgical therapy; most patients are inoperable. In a series of 397 patients investigated at our hospi­ tal, 78% were inoperable on the basis of preoperative evaluation and a further 3% proved nonresectable at thoracotomy; therefore, only 19% were suitable for resection. On the other hand, surgery is still thought to offer the best, if not the only realistic chance of cure. The question "operable or not?" is therefore of vital importance for the individual patient. The answer to this crucial question must be based on valid guidelines for pa­ tient selection and preoperative evaluation, and it should be clearly defined what extent of resection is necessary in order to realize any curative intention. In 1972 a thorough analysis of the literature revealed that re­ section of bronchial carcinoma - although 40 years old - was being undertaken with very variable indications. There was hardly any systematic staging, and assessment of results was hampered by the fact that most communications in the literature were based on retrospective analysis.