Superabundance: The Story of Population Growth, Innovation, and Human Flourishing on an Infinitely Bountiful Planet

«برای قرن‌ها، برج‌های عاج دانشگاهی این احساسات را که اهداف متعدد و ابزارهای محدودی دارند تکرار می‌کنند. در این کتاب کاملاً متضاد، توپی و پولی میزهای معبد تفکر متعارف را واژگون می کنند. آنها داده ها و تحلیل های دقیق و اصلی را برای اعلام انجیل فراوان به کار می گیرند. اقتصاد - و در نهایت، سیاست - دائماً متحول خواهد شد. ―جورج گیلدر، نویسنده زندگی پس از گوگل: سقوط داده‌های بزرگ و ظهور اقتصاد بلاک‌چین

به نسل‌ها آموزش داده شده است که رشد جمعیت منابع را کمیاب می کند به عنوان مثال، در سال 2021، یک گزارش به طور گسترده ای مورد بحث قرار گرفت: «جمعیت جهان که به سرعت در حال رشد است، منابع طبیعی سیاره را با سرعت نگران کننده ای مصرف می کند. . . جهان در حال حاضر به 1.6 زمین برای برآوردن تقاضای منابع طبیعی نیاز دارد. . . [ رقمی که] می تواند تا سال 2030 به 2 سیاره افزایش یابد. اما آیا این درست است؟

پس از تجزیه و تحلیل قیمت صدها کالا، کالا و خدمات در طول دو قرن، ماریان تاپی و گیل پولی دریافتند که منابع تبدیل به < span>بیشتر با افزایش جمعیت فراوان. این امر به ویژه زمانی صادق بود که آنها به «قیمت‌های زمانی» نگاه کردند، که نشان‌دهنده مدت زمانی است که مردم باید برای خرید چیزی کار کنند.

در کمال تعجب، نویسندگان همچنین دریافتند که فراوانی منابع سریعتر از جمعیت افزایش یافت - رابطه ای که آنها آن را "ابر فراوانی" می نامند. به طور متوسط، هر انسان اضافی بیش از آنچه مصرف کرده ارزش ایجاد می کند. این رابطه بین رشد جمعیت و فراوانی عمیقاً متناقض است، اما درست است.

چرا؟ افراد بیشتر ایده های بیشتری تولید می کنند که منجر به اختراعات بیشتر می شود. سپس مردم آن اختراعات را در بازار آزمایش می کنند تا مفید را از بی فایده جدا کنند. در پایان این فرآیند اکتشاف، مردم با نوآوری هایی می مانند که بر کمبودها غلبه می کند، رشد اقتصادی را تحریک می کند، و استانداردهای زندگی را بالا می برد.

اما جمعیت زیاد برای ادامه حیات کافی نیست. ابر فراوانی - فقط به فقر در چین و هند قبل از اصلاحات اقتصادی مربوطه فکر کنید. برای نوآوری، مردم باید اجازه داشته باشند فکر کنند، صحبت کنند، منتشر کنند، معاشرت کنند و مخالفت کنند. آنها باید اجازه پس انداز، سرمایه گذاری، تجارت و سود را داشته باشند. در یک کلام، آنها باید آزاد باشند.

“For centuries, the ivory towers of academia have echoed this sentiment of multitudinous ends and limited means. In this supremely contrarian book, Tupy and Pooley overturn the tables in the temple of conventional thinking. They deploy rigorous and original data and analysis to proclaim a gospel of abundance. Economics―and ultimately, politics―will be enduringly transformed.” ―George Gilder, author of Life after Google: The Fall of Big Data and the Rise of the Blockchain Economy

Generations of people have been taught that population growth makes resources scarcer. In 2021, for example, one widely publicized report argued, “The world's rapidly growing population is consuming the planet's natural resources at an alarming rate . . . the world currently needs 1.6 Earths to satisfy the demand for natural resources . . . [a figure that] could rise to 2 planets by 2030.” But is that true?

After analyzing the prices of hundreds of commodities, goods, and services spanning two centuries, Marian Tupy and Gale Pooley found that resources became more abundant as the population grew. That was especially true when they looked at “time prices,” which represent the length of time that people must work to buy something.

To their surprise, the authors also found that resource abundance increased faster than the population―a relationship that they call “superabundance.” On average, every additional human being created more value than he or she consumed. This relationship between population growth and abundance is deeply counterintuitive, yet it is true.

Why? More people produce more ideas, which lead to more inventions. People then test those inventions in the marketplace to separate the useful from the useless. At the end of that process of discovery, people are left with innovations that overcome shortages, spur economic growth, and raise standards of living.

But large populations are not enough to sustain superabundance―just think of the poverty in China and India before their respective economic reforms. To innovate, people must be allowed to think, speak, publish, associate, and disagree. They must be allowed to save, invest, trade, and profit. In a word, they must be free.