Sun Tzu was a sissy: conquer your enemies, promote your friends, and wage the real art of war

ما در محیط کاری شرور و بسیار رقابتی زندگی می‌کنیم و اوضاع بهتر نمی‌شود. مشاغل بسیار اندک هستند، و مردم اکنون از زمانی که چنگیز خان با لباس‌های بزرگ می‌دوید و مردم را در خریدهای غیردوستانه می‌دوید، خوب‌تر نیستند. هزاران سال است که مردم نوشته‌های سون تزو فیلسوف چینی بسیار خردمند و بسیار مرده را می‌خوانند، که شاید اولین کسی بود که جنگ را به‌عنوان هنری استراتژیک که می‌توان به افرادی که مایل بودند آموزش داد. جنگ سالاران و دیگر انواع مدیران ارشد باشید.

به طور خلاصه، سون تزو آموخت که آمادگی همه چیز است، که شناخت خود و دشمن پایه و اساس قدرت است و کسانی که بهترین مبارزه را می کنند، کسانی هستند که می جنگند. آنقدر آماده و عاقل است که اصلاً نجنگد. متأسفانه، در روزگار کنونی، این رویکرد تقریباً هاکی با اسب است، واقعیتی که توسط صنعت پف کرده و درختان در آغوش کشیده سان تزو، که به‌خوبی از آب درآمده است، به رسمیت شناخته نشده است.

We live in a vicious, highly competitive workplace environment, and things aren't getting any better. Jobs are few and far between, and people aren't any nicer now than they were when Ghengis Khan ran around in big furs killing people in unfriendly acquisitions. For thousands of years, people have been reading the writings of the deeply wise, but also extremely dead Chinese philosopher Sun Tzu, who was perhaps the first to look on the waging of war as a strategic art that could be taught to people who wished to be warlords and other kinds of senior managers.

In a nutshell, Sun Tzu taught that readiness is all, that knowledge of oneself and the enemy was the foundation of strength and that those who fight best are those who are prepared and wise enough not to fight at all. Unfortunately, in the current day, this approach is pretty much horse hockey, a fact that has not been recognized by the bloated, tree-hugging Sun Tzu industry, which churns out mushy-gushy...