دسترسی نامحدود
برای کاربرانی که ثبت نام کرده اند
برای ارتباط با ما می توانید از طریق شماره موبایل زیر از طریق تماس و پیامک با ما در ارتباط باشید
در صورت عدم پاسخ گویی از طریق پیامک با پشتیبان در ارتباط باشید
برای کاربرانی که ثبت نام کرده اند
درصورت عدم همخوانی توضیحات با کتاب
از ساعت 7 صبح تا 10 شب
ویرایش:
نویسندگان: Lucio Pio Samela
سری: Storia e società
ISBN (شابک) : 1081578556, 9781081578558
ناشر: Independently published
سال نشر: 2019
تعداد صفحات: 105
زبان: Italian
فرمت فایل : EPUB (درصورت درخواست کاربر به PDF، EPUB یا AZW3 تبدیل می شود)
حجم فایل: 166 Kb
در صورت تبدیل فایل کتاب Sulla caduta: la concezione del tempo e della storia in Emil Cioran به فرمت های PDF، EPUB، AZW3، MOBI و یا DJVU می توانید به پشتیبان اطلاع دهید تا فایل مورد نظر را تبدیل نمایند.
توجه داشته باشید کتاب در پاییز: تصور امیل سیوران از زمان و تاریخ نسخه زبان اصلی می باشد و کتاب ترجمه شده به فارسی نمی باشد. وبسایت اینترنشنال لایبرری ارائه دهنده کتاب های زبان اصلی می باشد و هیچ گونه کتاب ترجمه شده یا نوشته شده به فارسی را ارائه نمی دهد.
مشکل کبوتر چاله در جهت دقیق فلسفی و ادبی، تمثیل فکری E.M. سیوران ارتباط نزدیکی با داستان زندگینامه دردناک خود دارد. بیقراری و بیخوابی هولناکی که از سنین جوانی بر شخص او تأثیر میگذارد، در واقع بهعنوان عناصری ضروری جلوه میکند که سیر بعد نظری او را در دیدگاه اگزیستانسیالیستی هدایت میکند. علیرغم آموزش های آکادمیک و تجربه کوتاه تدریس، این مشکلات شخصی شروع یک احساس بی اعتمادی کامل را در ساختارهای سیستماتیک حدس و گمان دانشگاهی تعیین می کند، و به طور موثر تصور رایج از فلسفه را به عنوان یک ابزار جهت گیری تضعیف می کند. جوهر آن شنل سیاهی که نیهیلیسم غرب را با آن پوشانده است، سیوران فلسفه را از نقش آن به عنوان یک درمان درمانی برای دردی که از آگاهی حاصل از ناسازگاری وجود در آنجا ناشی می شود، رد می کند. بنابراین، متفکر رومانیایی به چالش نیهیلیسم می پردازد، و شفافیت را به محور آموزنده مراقبه خود درباره خصلت وهمی و بیهوده هستی تبدیل می کند. دومی بخشی از Weltanschauung است که برای آن، به نقل از آلبرت کاراکو، \"جهان مخلوق هرج و مرج، زندگی یک پدیده و انسان یک حادثه است.\" این چشمانداز غمانگیز و ناامیدکننده، تأمل او را روی زمان و تاریخ سرمایهگذاری میکند و به نویسنده این امکان را میدهد تا به عنوان صدایی اصیل در میان فلسفههای پوچ برجسته شود. سیوران برای توضیح دیدگاه خود از جهان، ایده گناه اصلی را در یک کلید استعاری به اشتراک می گذارد و نشان می دهد که چگونه مفهوم انحراف انسانی برای درک پیشرفت تاریخ ضروری است. در این افق چشم انداز، هم تاریخ و هم انسان خود را محصول یک فاجعه نشان می دهند. بنابراین گناه اصلی سنت مسیحی به حرکتی پویا تبدیل می شود که نشان دهنده غرق شدن تدریجی کشتی تمدن بشری در انحطاط است. بنابراین اخراج از عدن کتاب مقدس نشان دهنده رویدادی است که ویژگی انسان را تعیین می کند: وجدان، یک \"خنجر در گوشت\" واقعی، که با ریختن \"میل به دانستن غرق در انحراف و فساد\" ما را از سایر موجودات متمایز می کند. این شکنجه که در طول زمان طولانی شده است، با آشکار ساختن تمایل او به ناکافی بودن دائما برای ماندن در \"در هر واقعیت\"، از هر گونه دعوت به ابدیت جلوگیری می کند. از این رو، زمان در منظر وجودی بهعنوان یک بعد ضروری و محدودکننده و تاریخ بهعنوان سازهای گمانهزنی که به «اشتهای قدرت» اجدادی صدا میدهد، تلقی میشود. بنابراین، برای سیوران، سقوط در زمان به معنای دست کشیدن از ابدیت و گذراندن سرنوشت، فرو رفتن در فرآیندی است که منشأ بی قراری انسان را در شناخت خیر و شر می بیند. در واقع، این آگاهی است که انسان را به دنیای امکانات کشانده است، و از آنجا که هر انتخابی مستلزم یک قبل و یک پس از آن است، آگاهی از این که اصطلاح افراطی آن «بعد» مرگ است، هر انتخابی را باطل می کند. بنابراین نویسنده مجذوب مفهوم پایان است و سقوطی خطرناک تر و ناراحت کننده تر را پیش بینی می کند که با ویژگی های واقعیتی قریب الوقوع ترسیم شده است که تمام بشریت را سرمایه گذاری می کند. انسان پس از سقوط در گذر زمان نیز مقدر شده است که از زمان، در موقعیتی بیگانه و بیحساس نسبت به سرنوشت خود بیفتد: چنین حرکتی است که درام انسانی را تندتر میکند و در نتیجه تأمل زیباییشناختی کسالت، «نوستالژی ناراضی زمان» را به دنبال دارد. سیوران از طریق رمز و راز انکار، رسیدن به آرمان آتاراکسی را از طریق اینرسی و گرفتگی آگاهی، با امید به قهقرایی به سمت ماده پیشنهاد میکند، جایی که نولونتاس جایگزین میل به زندگی میشود. متفکر رومانیایی که غرق از رضایت ادبی نسبت به چیزهای غیرقابل جبران است، از نوشته ای تیز، کنایه آمیز و پیچیده استفاده می کند و تحمیل می کند.
Difficile da incasellare in un preciso indirizzo filosofico e letterario, la parabola intellettuale di E.M. Cioran è strettamente connessa alla sua sofferta vicenda biografica. L’inquietudine e l’insonnia atroce che colpiscono la sua persona fin dalla giovane età, figurano infatti come elementi imprescindibili che orientano la rotta della sua dimensione speculativa in una prospettiva esistenzialista. Nonostante la formazione accademica e la breve esperienza di insegnamento, tali problematiche personali determinano l’insorgenza di un sentimento di sfiducia totale nelle costruzioni sistematiche della speculazione accademica, scardinando di fatto la comune concezione della filosofia come strumento orientativo. Quintessenza di quel manto nero con cui il nichilismo ha coperto l’occidente, Cioran destituisce la filosofia dal suo ruolo di rimedio terapeutico al dolore che sorge dalla raggiunta consapevolezza dell’inconsistenza dell’esserci. Il pensatore rumeno raccoglie così la sfida del nichilismo, facendo della lucidità un perno edificante della sua meditazione sul carattere illusorio e vano dell’esistenza. Quest’ultima si inserisce in una Weltanschauung per cui, citando Albert Caraco , “l'universo è una creazione del caos, la vita un epifenomeno e l'uomo un accidente” . Tale visione cupa e senza sbocchi salvifici, investe la sua riflessione sul tempo e sulla storia permettendo all’autore di svettare come voce originale tra le filosofie dell’assurdo. Per spiegare la sua visione del mondo, Cioran condivide l’idea del peccato originale in chiave metaforica mostrando come il concetto della deviazione umana sia indispensabile per la comprensione dello sviluppo della storia. In questo orizzonte prospettico, sia la storia, sia l’essere umano, si manifestano come il prodotto di una catastrofe. Il peccato originale della tradizione cristiana si traduce dunque in un movimento dinamico che rappresenta il graduale naufragio della civiltà umana nella decadenza. La cacciata dall’Eden biblico rappresenta così l’evento capitale che determina la specificità dell’essere umano: la coscienza, vero e proprio “pugnale nella carne” , che ci distingue dalle altre creature effondendo un “desiderio di conoscere intriso di perversità e di corruzione” . Questo supplizio, protratto nel tempo, preclude ogni vocazione umana all’eternità svelando la sua propensione di essere costantemente inadeguato a restare “all’interno di qualsivoglia realtà” . Il tempo è quindi considerato in una prospettiva esistenziale come una dimensione irrinunciabile e restrittiva e, la storia, una costruzione speculativa che da voce ad un ancestrale “appetito di potenza” . Per Cioran cadere nel tempo significa dunque rinunciare all’eternità e subire un destino, inabissarsi in un processo che vede nella conoscenza del bene e del male l’origine dell’inquietudine umana. È la coscienza, infatti, ad aver trascinato l’uomo nel mondo della possibilità, e poiché ogni scelta da compiere presuppone un prima e un dopo, la consapevolezza che l'estremo termine di quel "dopo" sia la morte, produce la nullificazione di ogni scelta. L’autore subisce così il fascino del concetto di fine e prefigura una caduta ancora più pericolosa e angosciante, dipinta con i tratti di una realtà imminente che investirà l’intera umanità. Dopo essere caduto nel tempo, l'uomo è destinato a precipitare anche dal tempo, in una situazione di estraneità e insensibilità al proprio destino: tale il movimento che acuisce il dramma umano, sfociando nella contemplazione estetica della noia, “nostalgia inappagata del tempo”. Attraverso una mistica della rinuncia, Cioran suggerisce di raggiungere quell’ideale di Atarassia attraverso l’inerzia e l’eclissi della coscienza, auspicando una regressione verso la materia, dove alla volontà di vivere si sostituisce la noluntas. Travolto da un compiacimento letterario nei confronti dell’irreparabile, il pensatore rumeno si avvale di una scrittura tagliente, ironica e sofisticata, imponendos