Success in Referential Communication

یکی از اساسی‌ترین مضامین در فلسفه زبان، جذب ارجاعی است، یعنی، این سؤال که چه چیزی به‌عنوان «درک» درست یک عمل ارجاع‌دهنده در ارتباط به حساب می‌آید. در این تحقیق، خط خاصی که دنبال می‌شود به کار استراسون در شناسایی مجدد بازمی‌گردد، اما تأثیر فوری گرت ایوانز است. استدلال می‌شود که پیشنهادهای سنتی و اخیر نتوانسته‌اند موفقیت در ارتباطات ارجاعی را توجیه کنند. یک حساب جدید ایجاد شده است که شبیه روایت ایوانز در ترکیب یک شرط موفقیت خارجی با یک شرط فرگی است. اما، بر خلاف ایوانز، تاکید بیشتری بر جنبه عملی ارتباط است. موضوعات دیگری که مورد بحث قرار گرفت عبارتند از نقش حالات ذهنی در حسابداری برای ارتباطات، تأثیر شناسایی مجدد بر درک اعمال ارجاع دهنده، و تمایز ارجاعی/ اسنادی دانلان.
خوانندگان: فیلسوفان، دانشمندان علوم شناختی و معناشناسان.

One of the most basic themes in the philosophy of language is referential uptake, viz., the question of what counts as properly `understanding' a referring act in communication. In this inquiry, the particular line pursued goes back to Strawson's work on re-identification, but the immediate influence is that of Gareth Evans. It is argued that traditional and recent proposals fail to account for success in referential communication. A novel account is developed, resembling Evans' account in combining an external success condition with a Fregean one. But, in contrast to Evans, greater emphasis is placed on the action-enabling side of communication. Further topics discussed include the role of mental states in accounting for communication, the impact of re-identification on the understanding of referring acts, and Donnellan's referential/attributive distinction.
Readership: Philosophers, cognitive scientists and semanticists.