Substance and Attribute: A Study in Ontology

در این کتاب من به دوگانگی می پردازم که به اندازه هر چیز دیگری در هستی شناسی محوری است - این دوگانگی بین اشیاء یا جوهرهای معمولی و ویژگی های مختلف (Le.، خواص، انواع و روابط) که ما با آنها مرتبط می کنیم. هدف من این است که به گزارش فلسفی صحیح هر یک از اعضای دوگانگی برسم. چیزی که من استدلال خواهم کرد این است که تلاش‌های مختلف برای درک مواد یا ویژگی‌ها در قالب‌های تقلیلی با شکست مواجه می‌شوند. من سعی خواهم کرد نشان دهم که صحبت در مورد ویژگی ها همین است - صحبت در مورد ویژگی ها. و به همین ترتیب، صحبت در مورد مواد فقط همان صحبت در مورد مواد است. نتیجه آن چیزی است که بسیاری ترکیب عجیبی از دیدگاه ها خواهند یافت - یک نظریه افلاطونی در مورد صفات، که در آن ویژگی ها سال های جهانی هستند یا موجودیت های قابل مثالی ضرب هستند که وجودشان مستقل از "جهان شار" است، و یک نظریه ارسطویی جوهر. که در آن مواد واحدهای اساسی هستند که قابل تقلیل به چیزهای اساسی‌تر متافیزیکی نیستند. بخش اول به هستی شناسی صفات مربوط می شود. پس از تمایز سه الگوی مختلف تفکر متافیزیکی در مورد صفات، من به نوبه خود پدیده‌های پیش‌بینی، شباهت و کمی‌سازی مرتبه بالاتر را بررسی می‌کنم. من استدلال می کنم که هیچ یک از این پدیده ها به خودی خود برای اثبات گریزناپذیری تفسیر افلاطونی از صفات کافی نیست. سپس، من پدیده مرجع انتزاعی را که در استفاده از اصطلاحات مفرد انتزاعی به نمایش گذاشته می شود، بحث می کنم.

In this book I address a dichotomy that is as central as any in ontology - that between ordinary objects or substances and the various attributes (Le. , properties, kinds, and relations) we associate with them. My aim is to arrive at the correct philosophical account of each member of the dichotomy. What I shall argue is that the various attempts to understand substances or attri­ butes in reductive terms fail. Talk about attributes, I shall try to show, is just that - talk about attributes; and, likewise, talk about substances is just tha- talk about substances. The result is what many will find a strange combina­ tion of views - a Platonistic theory of attributes, where attributes are univer­ sals or multiply exemplifiable entities whose existence is independent of "the world of flux", and an Aristotelian theory of substance, where substances are basic unities not reducible to metaphysically more fundamental kinds of things. Part One is concerned with the ontology of attributes. After distinguishing three different patterns of metaphysical thinking about attributes, I examine, in turn, the phenomena of predication, resemblance, and higher order quanti­ fication. I argue that none of these phenomena by itself is sufficient to establish the inescapability of a Platonistic interpretation of attributes. Then, I discuss the phenomenon of abstract reference as it is exhibited in the use of abstract singular terms.