Stupendous, Miserable City: Pasolini's Rome

جان دیوید رودز شهر رم را در مرکز این بررسی اصیل و عمیق از آثار کارگردان ایتالیایی پیر پائولو پازولینی قرار می دهد – اما این نه رم کلاسیکی که شما تصور می کنید. شهر شگفت انگیز و بدبخت پازولینی را در تاریخ توسعه شهری روم قرن بیستم قرار داده است. این کتاب ابتدا بر دوره فاشیست ها متمرکز است، زمانی که جمعیت ها از مرکز شهری به خانه های عمومی در حاشیه شهر منتقل شدند که borgate نامیده می شود و سپس به آزمایش های مترقی مسکن اجتماعی می پردازد. دهه 1950 این محیط ها تنظیمات بیشتر فیلم های پازولینی در اوایل تا اواسط دهه 1960 بود.

بحث در مورد فیلم هایی مانند Accattone، Mamma روما، و هاکس و گنجشک ها، رودز نشان می دهد که چگونه پازولینی از borgate برای نقد برنامه ریزی شهری رومی و نئورئالیسم و ​​جلب توجه به رفتار تحقیرآمیز استفاده کرد. رم فقیر است از نظر پازولینی، بورگیت، غنی از حوادث انسانی، تفاوت زبانی، و افتضاح، «زندگی بودند»—و اکنون برای اولین بار می توان از اشتیاق او به طور کامل قدردانی کرد.

درگیری غافلگیرکننده پازولینی با این بخش از رم را با دقت ردیابی کنید. و با نگاهی فراتر از فیلم‌هایش به بررسی ارتباط متقابل همه آثار هنری پازولینی در دهه‌های 1950 و 1960 - از جمله شعر، داستان و روزنامه‌نگاری او - رودز راه‌های کاملا جدیدی را برای درک آثار پازولینی باز می‌کند و ثابت می‌کند که پازولینی تا چه اندازه با مسائل سیاسی و سیاسی مرتبط بوده است. تحولات اجتماعی در ایتالیا در آن زمان.

جان دیوید رودز، مدرس ادبیات و فرهنگ بصری در دانشگاه ساسکس است.

John David Rhodes places the city of Rome at the center of this original and in-depth examination of the work of Italian director Pier Paolo Pasolini—but it’s not the classical Rome you imagine. Stupendous, Miserable City situates Pasolini within the history of twentieth-century Roman urban development. The book focuses first on the Fascist period, when populations were moved out of the urban center and into public housing on the periphery of the city, called the borgate, and then turns to the progressive social housing experiments of the 1950s. These environments were the settings of most of Pasolini’s films of the early to mid-1960s.

Discussing films such as Accattone, Mamma Roma, and The Hawks and the Sparrows, Rhodes shows how Pasolini used the borgate to critique Roman urban planning and neorealism and to draw attention to the contemptuous treatment of Rome’s poor. To Pasolini, the borgate, rich in human incident, linguistic difference, and squalor, “were life”—and now his passion can be appreciated fully for the first time.

Carefully tracing Pasolini’s surprising engagement with this part of Rome and looking beyond his films to explore the interrelatedness of all of Pasolini’s artistic output in the 1950s and 1960s—including his poetry, fiction, and journalism—Rhodes opens up completely new ways of understanding Pasolini’s work and proves how connected Pasolini was to the political and social upheavals in Italy at the time.

John David Rhodes is lecturer in literature and visual culture at the University of Sussex.