Student Engagement in Neoliberal Times: Theories and Practices for Learning and Teaching in Higher Education

این کتاب به بررسی ریشه ها، معانی، کاربردها و تأثیرات مشارکت دانشجو در آموزش عالی می پردازد و به سه سؤال اصلی می پردازد: (1) چرا مشارکت دانشجو در آموزش عالی امروزه تا این حد قابل مشاهده است؟ (2) ویژگی های غالب آن چیست؟ (3) در دیدگاه رایج در مورد مشارکت دانشجویی چه چیزی کم است؟ این سؤالات راه را برای رویکردی تازه به مشارکت دانش آموزان هموار می کند.
این کتاب استدلال می‌کند که یک وابستگی انتخابی بین مشارکت دانشجویی و سیاست‌های نهفته در نئولیبرالیسم، ایدئولوژی غالب اوایل قرن بیست و یکم، مشارکت دانشجویی را قادر می‌سازد تا از زمینه‌های فکری و عملی متنوع فراتر رود. این وابستگی یادگیری و تدریس با کیفیت را تشویق می کند که دانش آموز را قادر می سازد در تحصیل و شغل آینده خود موفق شود.
کتاب نشان می‌دهد که تمرکز بر اهداف نئولیبرالی برای یادگیری و آموزش، پتانسیل مشارکت دانشجویان در آموزش عالی را محدود می‌کند. این نتیجه‌گیری منجر به دیدگاهی انتقادی و عملی اجتماعی-اکولوژیکی می‌شود که تعامل را بیشتر به‌عنوان مسیری برای عدالت اجتماعی می‌بیند تا فهرستی از تکنیک‌ها.
این کتاب یک اثر پژوهشی انتقادی است که توسط تحقیقات تجربی پشتیبانی می‌شود. این نظریه‌ها و شیوه‌های پذیرفته‌شده را زیر سؤال می‌برد و بینش‌های تازه‌ای درباره مشارکت دانشجویان در آموزش عالی ارائه می‌دهد، از جمله اینکه چگونه مشارکت می‌تواند عدالت اجتماعی را ارتقا دهد.

This book investigates origins, meanings, uses and effects of student engagement in higher education, and addresses three core questions: (1) Why is student engagement so visible in higher education today? (2) What are its dominant characteristics? (3) What is missing in the popular view of student engagement? These questions pave the way for a fresh approach to student engagement.
The book argues that an elective affinity between student engagement and policies embedded in neoliberalism, the dominant ideology of the early 21st century, enables student engagement to transcend diverse intellectual and practice contexts. This affinity encourages quality learning and teaching that enables student to succeed in their studies and future careers.
The book shows that focusing on neoliberal objectives for learning and teaching limits the potential of student engagement in higher education. This conclusion leads to a critical and practical social-ecological perspective that approaches engagement more as a pathway to social justice than as a list of techniques.
This book is a work of critical scholarship backed by empirical research. It questions accepted theories and practices and offers fresh insights into student engagement in higher education, including how engagement could promote social justice.