Stress Fractures in Athletes: Diagnosis and Management

شکستگی‌های استرسی نارسایی‌های ناشی از خستگی استخوان ناشی از فشار غیرعادی یا مکرر روی استخوان هستند و از شایع‌ترین آسیب‌های ورزشی هستند که با آن مواجه می‌شوند. ورزشکاران اغلب بدون گزارش یا گاهاً مورد توجه قرار نمی گیرند، در صورت عدم درمان، خطر شکستگی جدی تری را تهدید می کنند. شکستگی های استرسی در ورزشکاران بر ارائه، ارزیابی و درمان این آسیب ها تمرکز دارد. بخش اول که به دو بخش تقسیم می شود، توضیحات عمیقی از پاتوفیزیولوژی، اپیدمیولوژی و بیومکانیک شکستگی های استرسی و همچنین بحثی در مورد طبقه بندی، تصویربرداری و برخی مفاهیم کلی درمان ارائه می دهد. بخش دوم درمان را گسترش می دهد و هر ناحیه آناتومیک مربوطه را در نظر می گیرد: ستون فقرات کمری، لگن، استخوان ران، زانو، درشت نی، اندام های فوقانی و تحتانی، و دنده ها و کمربند شانه. فصلی در مورد شکستگی های نارسایی که معمولاً با استئوپنی و پوکی استخوان همراه است نیز گنجانده شده است. به این ترتیب، شکستگی های استرسی در ورزشکاران یک منبع جامع برای پزشکان پزشکی ورزشی، جراحان ارتوپد، پزشکان مراقبت های اولیه و فیزیوتراپیست ها به طور یکسان است.

Stress fractures are fatigue failures of bone caused by unusual or repeated stress on bone and are among the more common sports injuries encountered. Often going unreported or occasionally unnoticed, athletes run the risk of a more serious fracture if untreated. Stress Fractures in Athletes focuses on the presentation, evaluation and treatment of these injuries. Divided into two sections, the first part provides in-depth description of the pathophysiology, epidemiology and biomechanics of stress fractures, as well as a discussion of classification, imaging and some general treatment concepts. The second part expands on treatment and takes each relevant anatomical region into consideration: lumbar spine, pelvis, femur, knee, tibia, upper and lower extremities, and the ribs and shoulder girdle. A chapter on insufficiency fractures, commonly associated with osteopenia and osteoporosis, is also included. As such, Stress Fractures in Athletes are a comprehensive resource for sports medicine practitioners, orthopedic surgeons, primary care physicians and physical therapists alike.