Strengthening Peace in Post-Civil War States: Transforming Spoilers into Stakeholders

در میان متداول‌ترین و ویرانگرترین درگیری‌ها، جنگ‌های داخلی - از یوگسلاوی تا کنگو - اغلب دوباره شعله‌ور می‌شوند و حتی به حوزه بین‌المللی سرایت می‌کنند. با توجه به شکنندگی ذاتی توافقنامه های صلح جنگ داخلی، باید رویکردهای نوآورانه ای برای تضمین حل موفقیت آمیز این درگیری ها اتخاذ شود. تقویت صلح در کشورهای پس از جنگ داخلی هم چارچوب های تحلیلی و هم مجموعه ای از مطالعات موردی مهم را ارائه می دهد که اثربخشی طیف وسیعی از استراتژی ها را برای حفظ صلح نشان می دهد.

ویراستاران متیو هادی و کارولین A. Hartzell در اینجا ادعا می کند که صلح پایدار متکی بر همسویی منافع شخصی افراد و جوامع با هدف کل جامعه برای پایان دادن به جنگ است. اگر شهروندان و گروه ها سهمی در صلح داشته باشند، به دنبال حفظ و دفاع از آن خواهند بود. بقیه مشارکت کنندگان دو رویکرد مکمل را برای دستیابی به این هدف بررسی می کنند: تجدید ساختار نهادهای داخلی و مداخله نرم. برخی از مقالات به بررسی تاکتیک اول می‌پردازند، که شامل اصلاح دولت‌هایی است که در جلوگیری از جنگ شکست خورده‌اند، در حالی که برخی دیگر به بررسی دومی می‌پردازند، اصطلاحی جامع برای تعدادی از استراتژی‌های غیرنظامی برای بازیگران خارجی برای کمک به حفظ صلح.

Among the more frequent and most devastating of conflicts, civil wars—from Yugoslavia to Congo—frequently reignite and even spill over into the international sphere. Given the inherent fragility of civil war peace agreements, innovative approaches must be taken to ensure the successful resolution of these conflicts. Strengthening Peace in Post­–Civil War States provides both analytical frameworks and a series of critical case studies demonstrating the effectiveness of a range of strategies for keeping the peace.

Coeditors Matthew Hoddie and Caroline A. Hartzell here contend that lasting peace relies on aligning the self-interest of individuals and communities with the society-wide goal of ending war; if citizens and groups have a stake in peace, they will seek to maintain and defend it. The rest of the contributors explore two complementary approaches toward achieving this goal: restructuring domestic institutions and soft intervention. Some essays examine the first tactic, which involves reforming governments that failed to prevent war, while others discuss the second, an umbrella term for a number of non-military strategies for outside actors to assist in keeping the peace.