Street Photography: From Atget to Cartier-Bresson

عکاسی خیابانی شاید محبوب‌ترین و شناخته‌شده‌ترین ژانر عکاسی باشد، با نام‌هایی مانند Cartier-Bresson، Brassai و Doisneau حتی برای کسانی که دانش زودگذری از این رسانه دارند. اما دقیقاً عکاسی خیابانی چیست؟ از چه منظری سوژه های خود را ارائه می کند و این دیدگاه چه تفاوتی با عکاسی مستند دارد؟ با نگاهی دقیق به آثار Atget، Kertesz، Bovis، Rene-Jacques، Brassai، Doisneau، Cartier-Bresson و موارد دیگر، این کتاب با ظرافت نوشته شده، رابطه پیچیده عکاسی خیابانی پاریس را با گرایش های ادبی موازی - از بودلر تا سوپو - و همچنین باز می کند. قرابت آشکارتر آن با هنر امپرسیونیستی. عکاسی خیابانی نشان می‌دهد که این ژانر شاعرانه، حتی "مصور" است، نه به نوع، بلکه به فرد، نه به واقعیت خیابان بلکه به "عاشقانه" آن. br>

Street photography is perhaps the best-loved and most widely known of all photographic genres, with names like Cartier-Bresson, Brassai and Doisneau familiar even to those with a fleeting knowledge of the medium. Yet what exactly is street photography? From what viewpoint does it present its subjects, and how does this viewpoint differ from that of documentary photography? Looking closely at the work Atget, Kertesz, Bovis, Rene-Jacques, Brassai, Doisneau, Cartier- Bresson and more, this elegantly written book unpicks Parisian street photography's complex relationship with parallel literary trends -- from Baudelaire to Soupault -- as well as its more evident affinity with Impressionist art. Street Photography reveals the genre to be poetic, even ''picturesque,'' looking not to the type but to the individual, not to the reality of the street but to its ''romance.''