Strangers to Ourselves: Discovering the Adaptive Unconscious

«خودت را بشناس»، حکمی به قدمت سقراط، هنوز توصیه خوبی است. اما آیا درون نگری بهترین راه برای خودشناسی است؟ به هر حال ما در تلاش برای کشف چه چیزی هستیم؟ تیموتی دی ویلسون در یک تور چشم‌گشا از ناخودآگاه، همانطور که علم روان‌شناسی معاصر آن را بازتعریف کرده است، ما را با دنیای ذهنی پنهانی از قضاوت‌ها، احساسات و انگیزه‌ها آشنا می‌کند که شاید درون‌نگری هرگز به ما نشان ندهد.

این ناخودآگاه روانکاو شما نیست. ناخودآگاه تطبیقی ​​که روانشناسی تجربی آشکار کرده است، و ویلسون توصیف می کند، بسیار بیشتر از مخزن انگیزه های بدوی و خاطرات پر از تعارض است. این مجموعه ای از فرآیندهای ذهنی فراگیر و پیچیده است که جهان ما را بزرگ می کند، اهدافی را تعیین می کند و اقداماتی را آغاز می کند، در حالی که ما آگاهانه به چیز دیگری فکر می کنیم.

ویلسون به ما می‌گوید: اگر خودمان را نشناسیم - پتانسیل‌ها، احساسات یا انگیزه‌هایمان را نمی‌شناسیم، اغلب اینطور است، زیرا ما داستانی قابل قبول درباره خودمان ایجاد کرده‌ایم که با ما ارتباطی ندارد. ناخودآگاه تطبیقی ویلسون با استناد به شواهدی مبنی بر اینکه درون نگری بیش از حد می تواند صدمه وارد کند، راه های بهتری برای کشف خود ناخودآگاه ما مطرح می کند. ویلسون توصیه می کند که اگر می خواهید بدانید چه کسی هستید یا چه احساسی دارید یا چه شکلی هستید، به آنچه واقعاً انجام می دهید و دیگران در مورد شما چه فکر می کنند توجه کنید. Strangers to Ourselves با نشان دادن ناخودآگاهی قدرتمندتر از فروید و حتی فراگیرتر از آن در زندگی روزمره ما، انقلابی در نحوه شناخت ما از خودمان است.

"Know thyself," a precept as old as Socrates, is still good advice. But is introspection the best path to self-knowledge? What are we trying to discover, anyway? In an eye-opening tour of the unconscious, as contemporary psychological science has redefined it, Timothy D. Wilson introduces us to a hidden mental world of judgments, feelings, and motives that introspection may never show us.

This is not your psychoanalyst's unconscious. The adaptive unconscious that empirical psychology has revealed, and that Wilson describes, is much more than a repository of primitive drives and conflict-ridden memories. It is a set of pervasive, sophisticated mental processes that size up our worlds, set goals, and initiate action, all while we are consciously thinking about something else.

If we don't know ourselves--our potentials, feelings, or motives--it is most often, Wilson tells us, because we have developed a plausible story about ourselves that is out of touch with our adaptive unconscious. Citing evidence that too much introspection can actually do damage, Wilson makes the case for better ways of discovering our unconscious selves. If you want to know who you are or what you feel or what you're like, Wilson advises, pay attention to what you actually do and what other people think about you. Showing us an unconscious more powerful than Freud's, and even more pervasive in our daily life, Strangers to Ourselves marks a revolution in how we know ourselves.