Strangers Drowning: Grappling with Impossible Idealism, Drastic Choices, and the Overpowering Urge to Help

به چه معناست که خودتان را به طور کامل وقف کمک به دیگران کنید؟ در غریبه ها در حال غرق شدن، لاریسا مک فارکور به دنبال افرادی است که با تعهد اخلاقی شدید زندگی می کنند و داستان های عمیقاً صمیمی آنها را بازگو می کند. صداقت سرسختانه و مصالحه آنها. شجاعت و بی پروایی آنها. شادی‌ها و شکست‌ها و دوراهی‌های آزاردهنده‌شان.

یک زوج دو فرزند را در مضیقه به فرزندی قبول می‌کنند. اما بعد فکر می کنند: اگر می توانند دو زندگی را تغییر دهند، چرا چهار زندگی را تغییر ندهند؟ یا ده؟ آنها بیست را به فرزندی قبول می کنند. اما چگونه می‌توانند نیازهای کودکان ناشناخته در مضطرب را با نیازهای کودکانی که قبلاً داشته‌اند بسنجیم؟
 
زوج دیگری یک کلونی جذام را در بیابان هند تأسیس می‌کنند و در کلبه‌هایی بدون دیوار زندگی می‌کنند و می‌دانند که آنها دو کودک کوچک ممکن است به جذام مبتلا شوند یا توسط پلنگ ها خورده شوند. بچه ها زنده می مانند. اما اگر نداشتند چه؟ خطر والدین آنها چگونه ارزیابی می شد؟

زنی معتقد است که اگر به جای اهدای آن برای خرید داروی نجات، برای خودش پول خرج کند، مسئول مرگ و میر ناشی از آن است. او با کسری از درآمد خود زندگی می‌کند، اما از خود می‌پرسد: چه زمانی خودپسندی و چه زمانی ضروری است؟ اما وقتی مردم را نیکوکار می نامیم، شک و تردید در آن وجود دارد، حتی خصومت. چرا افراد با اخلاق ما را ناراحت می کنند؟ مک‌فارکوهار در بین داستان‌هایش، تاریخ پر جنب و جوشی از ادبیات، فلسفه، علوم اجتماعی و خودیاری را به تصویر می‌کشد که به سوء ظن عمیق نسبت به نیکوکاران در فرهنگ غربی کمک کرده است.

از طریق داستان سرایی دلسوزانه و زیبای زنده‌اش. ، غرق شدن غریبه ها ما را با سؤالات اساسی در مورد معنای انسان بودن روبرو می کند. در دنیای غریبه هایی که در نیاز غرق می شوند، چقدر باید کمک کنیم و چقدر می توانیم کمک کنیم؟ آیا مراقبت از غریبه ها حتی به قیمت کسانی که به آنها نزدیک هستیم درست است؟ متحرک و تحریک آمیز، غریبه ها در حال غرق شدن ما را به چالش می کشد تا در مورد چه چیزی بیشتر ارزش قائلیم و چرا فکر کنیم.

What does it mean to devote yourself wholly to helping others? In Strangers Drowning, Larissa MacFarquhar seeks out people living lives of extreme ethical commitment and tells their deeply intimate stories; their stubborn integrity and their compromises; their bravery and their recklessness; their joys and defeats and wrenching dilemmas.

A couple adopts two children in distress. But then they think: If they can change two lives, why not four? Or ten? They adopt twenty. But how do they weigh the needs of unknown children in distress against the needs of the children they already have?
 
Another couple founds a leprosy colony in the wilderness in India, living in huts with no walls, knowing that their two small children may contract leprosy or be eaten by panthers. The children survive. But what if they hadn’t? How would their parents’ risk have been judged?

A woman believes that if she spends money on herself, rather than donate it to buy life-saving medicine, then she’s responsible for the deaths that result. She lives on a fraction of her income, but wonders: when is compromise self-indulgence and when is it essential?

We honor such generosity and high ideals; but when we call people do-gooders there is skepticism in it, even hostility. Why do moral people make us uneasy? Between her stories, MacFarquhar threads a lively history of the literature, philosophy, social science, and self-help that have contributed to a deep suspicion of do-gooders in Western culture.

Through its sympathetic and beautifully vivid storytelling, Strangers Drowning confronts us with fundamental questions about what it means to be human. In a world of strangers drowning in need, how much should we help, and how much can we help? Is it right to care for strangers even at the expense of those we are closest to? Moving and provocative, Strangers Drowning challenges us to think about what we value most, and why.