Storybuilding

دسته بندی: ادبی
ویرایش:  
نویسندگان: Spiro Jane.  
سری:  
 
ناشر:  
سال نشر:  
تعداد صفحات: 177 
زبان: English 
فرمت فایل : PDF (درصورت درخواست کاربر به PDF، EPUB یا AZW3 تبدیل می شود) 
حجم فایل: 4 مگابایت 

قیمت کتاب (تومان) : 29,000

انتشارات دانشگاه آکسفورد، 2007. - 177 p. به نظر می رسد کلیات خاصی در مورد اینکه چه چیزی باعث می شود یک داستان خوب کار کند وجود دارد. سریال‌های سریالی، جوک‌های کلیشه‌ای، قهرمانان فرقه و زندگی شخصیت‌های رسانه‌ای، همگی بخشی از زبان مشترک زندگی مدرن می‌شوند، همانطور که داستان‌های مهد کودک زبان مشترک بین والدین و فرزند هستند. ما مصرف کنندگان بزرگ «داستان» هستیم و داستان سرایی یک مهارت فرعی از زندگی اجتماعی است. «حلقه‌های داستان‌سرایی» سنت‌های باستانی اکنون به‌صورت گروه‌هایی از دوستان در یک کافه وجود دارند که جوک‌هایشان را به اشتراک می‌گذارند، همکارانی که در زمان استراحت قهوه درباره رئیس داستان می‌گویند، یا خانواده‌ای که دور تلویزیون نشسته‌اند و یک سریال تماشا می‌کنند. گسترده تر از این به عنوان مثال، چه ارتباطی بین دوستانی که در مورد زندگی خود با تلفن همراه به اشتراک می گذارند، و داستان های نوشته شده ای که در ویترین کتابفروشی ها می بینیم، که ممکن است جوایز ادبی بگیرند و نویسندگان خود را میلیونر کنند، چیست؟ اولین نوع «داستان» غیررسمی، خودانگیخته و شفاهی است. توسط دو یا چند نفر در مکالمه ایجاد می شود. و ارتباط نزدیکی با زندگی روزمره آنها و درک مشترک درون آن دارد. در مقابل، نوع دوم داستان احتمالاً با دقت و تشریفات زیادی ساختار یافته است، ماه ها یا سال ها طول کشیده تا اصلاح شود، و صدای یک نویسنده خاص است که برای هر تعداد خوانندگان عمومی و قابل دسترسی است. با این حال هر دو کیفیت یکسانی دارند. آنها به ما احساس می کنند: من به این داستان علاقه مند هستم. میخوام بدونم بعدش چی میشه داستان‌ها ما را وادار می‌کنند که بخوانیم یا به آن گوش دهیم، زیرا از طریق آنها تعلیق یا تعجب، هیجان، ترس و حل آن، همدلی با شخصیت‌های اصلی، بینش نسبت به زندگی و باورهای خود، خارق‌العاده یا غیرممکن را تجربه می‌کنیم. داستان ها، اعم از شفاهی و ادبی، ترکیباتی از برخی یا همه این عناصر دارند.

Oxford University Press, 2007. - 177 p. There seem to be certain universals about what makes a story work well. Soap operas, stereotype jokes, cult heroes, and the lives of media personalities, all become part of the shared language of modem life, just as nursery tales are shared language between parent and child. We are great consumers of ‘story’, and storytelling is a sub-skill of social life. The ‘storytelling circles’ of ancient tradition exist now as groups of friends in a cafe sharing jokes, colleagues telling stories about the boss during the coffee break, or a family sitting round the television watching a soap opera.Yet the scope of story is even broader than this. What is the connection, for example, between the friends sharing confidences about their lives on a mobile phone, and the written stories that we see in bookshop windows, which may win literary prizes and make their authors millionaires? The first kind of ‘story’ is informal, spontaneous, and oral; it is developed by two or more people in conversation; and it relates closely to their everyday lives and to shared understandings within it. The second kind of story, in contrast, is probably structured with great care and formality, has taken months or years to refine, and is the voice of one specific author made public and accessible to as many readers as possible. Yet both have the same quality. They make us feel: I am interested in this story; I want to know what happens next. Stories make us read or listen on, because through them we experience suspense or surprise, excitement, fear and its resolution, empathy with main characters, insights into our own lives and beliefs, the fantastic or the impossible. Stories, both oral and literary, have combinations of some or all of these elements.