ورود به حساب

نام کاربری گذرواژه

گذرواژه را فراموش کردید؟ کلیک کنید

حساب کاربری ندارید؟ ساخت حساب

ساخت حساب کاربری

نام نام کاربری ایمیل شماره موبایل گذرواژه

برای ارتباط با ما می توانید از طریق شماره موبایل زیر از طریق تماس و پیامک با ما در ارتباط باشید


09117307688
09117179751

در صورت عدم پاسخ گویی از طریق پیامک با پشتیبان در ارتباط باشید

دسترسی نامحدود

برای کاربرانی که ثبت نام کرده اند

ضمانت بازگشت وجه

درصورت عدم همخوانی توضیحات با کتاب

پشتیبانی

از ساعت 7 صبح تا 10 شب

دانلود کتاب Storia degli ebrei di Roma. Dall'emancipazione ai giorni nostri

دانلود کتاب تاریخ یهودیان روم. از رهایی تا امروز

Storia degli ebrei di Roma. Dall'emancipazione ai giorni nostri

مشخصات کتاب

Storia degli ebrei di Roma. Dall'emancipazione ai giorni nostri

ویرایش:  
نویسندگان:   
سری: Le scie 
ISBN (شابک) : 8804675136, 9788804675136 
ناشر: Mondadori 
سال نشر: 2017 
تعداد صفحات: 0 
زبان: Italian 
فرمت فایل : EPUB (درصورت درخواست کاربر به PDF، EPUB یا AZW3 تبدیل می شود) 
حجم فایل: 931 کیلوبایت 

قیمت کتاب (تومان) : 51,000

در صورت ایرانی بودن نویسنده امکان دانلود وجود ندارد و مبلغ عودت داده خواهد شد



ثبت امتیاز به این کتاب

میانگین امتیاز به این کتاب :
       تعداد امتیاز دهندگان : 8


در صورت تبدیل فایل کتاب Storia degli ebrei di Roma. Dall'emancipazione ai giorni nostri به فرمت های PDF، EPUB، AZW3، MOBI و یا DJVU می توانید به پشتیبان اطلاع دهید تا فایل مورد نظر را تبدیل نمایند.

توجه داشته باشید کتاب تاریخ یهودیان روم. از رهایی تا امروز نسخه زبان اصلی می باشد و کتاب ترجمه شده به فارسی نمی باشد. وبسایت اینترنشنال لایبرری ارائه دهنده کتاب های زبان اصلی می باشد و هیچ گونه کتاب ترجمه شده یا نوشته شده به فارسی را ارائه نمی دهد.


توضیحاتی در مورد کتاب تاریخ یهودیان روم. از رهایی تا امروز

دو قرن اخیر تاریخ جامعه یهودی روم، که بیش‌ترین و باستانی‌ترین جامعه در ایتالیا است، با تغییرات عمیق - و گاه چشمگیر - در روابط بین اکثریت مسیحی شهر ابدی و این اقلیت کوچک مشخص می‌شود. در طول دهه‌های پر تشنج، به حاشیه‌نشینی و شمول، ادغام و بعداً تبعیض و نابودی شناخته شده است. در نیمه اول قرن نوزدهم، نشانه های ترسو رهایی یهودیان در پیشرفته ترین جوامع اروپایی نیز در روم ظاهر شد، جایی که برای یک فصل کوتاه جمهوری جایگزین حکومت پاپ شد. تنها پس از اتحاد ایتالیا است که موج تند تغییر به وضوح در پایتخت جدید پادشاهی احساس می‌شود: یهودیان با شور و اشتیاق فراوان در ساختن کشوری شرکت می‌کنند که به واسطه ادای خونی که ریخته‌اند. در میدان های نبرد Risorgimento و جنگ بزرگ، به طور کامل سرزمین خود را در نظر بگیرید. با این حال، کلیسای رم شکست خورد، اما استعفا نداد، و خشم پورتا پیا را به دلیل توطئه نیروهای ضد کاتولیک مقصر دانست، تبلیغات ضد یهودی را از سر می گیرد و اتهامات سنتی خودکشی و کشتار آیینی علیه یهودیان را تجدید می کند، و برای هر دو دلیل و حقایق ارائه می کند. به اپیزودهای مکرر خشونت ضد یهودی و یهود ستیزی مدرن، که یهودی را بدون توسل به هویت نژادی فرضی‌اش محکوم می‌کند و هرگونه امکان واقعی همسان‌سازی را از او سلب می‌کند. نتیجه و اوج این کارزار بی امان نفرت، صفحه سیاه - شرم آور و پاک نشدنی - به اصطلاح \"قوانین نژادی\" است که توسط رژیم فاشیستی در سال 1938 به عنوان اقدامی برای پایبندی به ایدئولوژی رایش سوم هیتلر اعلام شد. تحریم یهودیان از بدنه زنده جامعه ایتالیا. این قوانین در ابتدا با بی تفاوتی و بدون اعتراض صریح مقر مقدس مورد استقبال قرار گرفت، پس از 8 سپتامبر 1943، این قوانین راه را برای تبعید به آشویتس و مرگ بیش از 2000 یهودی رومی هموار کرد. و حتی اگر بسیاری از ایتالیایی‌ها و بخشی از روحانیون خود را رستگاری کنند، و با خطر و خطر خود شبکه‌ای از همبستگی به نفع آزار دیده‌های فراری ایجاد کنند، سایه‌های بسیاری همچنان بر سکوت پیوس دوازدهم (که ریکاردو به او می‌گوید) سنگینی می‌کند. کالیمانی تجزیه و تحلیل گسترده و شفافی را اختصاص داده است)، که هرگز آشکارا این کشتار را محکوم نکرد، علیرغم اینکه مقامات مختلف کشورهایی که در آن انجام شد، از آن مطلع شدند. راز اما امید راسخ نویسنده این است که این داستان «منبع الهام باشد تا همه مردم، بدون استثنا، در هر نقطه از جهان، بتوانند راه هماهنگی و عدالت را بیابند و در کنار هم زندگی کنند. این زمین، اگر نه با شادی، حداقل در صلح با یکدیگر\"


توضیحاتی درمورد کتاب به خارجی

Gli ultimi due secoli di storia della comunità ebraica romana, la più numerosa e antica d'Italia, sono caratterizzati dai profondi - e talvolta drammatici - mutamenti nelle relazioni fra la maggioranza cristiana della Città Eterna e questa piccola minoranza, che, nel volgere di convulsi decenni, ha conosciuto l'emarginazione e l'inclusione, l'integrazione e, in seguito, la discriminazione e lo sterminio. Nella prima metà dell'Ottocento, i timidi segnali di emancipazione degli ebrei visibili nelle società europee più avanzate si manifestano anche a Roma, dove per una breve stagione la repubblica si sostituisce al dominio pontificio. E solo dopo l'unità d'Italia che nella nuova capitale del regno si avverte chiaramente un'impetuosa ondata di cambiamento: gli ebrei iniziano a partecipare con grande passione alla costruzione del Paese che, in virtù del tributo di sangue da essi versato sui campi di battaglia del Risorgimento e della Grande Guerra, considerano a pieno titolo la loro patria. La Chiesa di Roma, tuttavia, sconfitta ma non rassegnata, addebitando l'oltraggio di Porta Pia a un complotto di forze anticattoliche rilancia la propaganda antigiudaica e rinnova contro gli ebrei le tradizionali accuse di deicidio e di omicidio rituale, fornendo argomenti e alibi sia ai ricorrenti episodi di violenza antigiudaica sia all'antisemitismo moderno, che condanna senza appello l'ebreo alla sua presunta identità razziale, negandogli ogni reale possibilità di assimilazione. Esito e culmine di questa martellante campagna d'odio è la pagina nera - vergognosa e incancellabile - delle cosiddette «leggi razziali», promulgate dal regime fascista nel 1938 come atto di adesione all'ideologia del Terzo Reich hitleriano, che sanciscono l'esclusione degli ebrei dal corpo vivo della società italiana. Accolte dapprima con indifferenza e senza un'esplicita protesta della Santa Sede, dopo l'8 settembre 1943 tali leggi spianano la strada alla deportazione ad Auschwitz e alla morte di oltre 2000 ebrei romani. E anche se molti italiani e una parte del clero si riscattano, creando a proprio rischio e pericolo una vasta rete di solidarietà a favore dei perseguitati in fuga, molte ombre continuano a gravare sul silenzio di Pio XII (a cui Riccardo Calimani dedica un'ampia e lucida analisi), che non condannò mai apertamente lo sterminio, pur essendone informato da diversi prelati dei Paesi in cui venne perpetrato. La segreta, ma ferma speranza dell'autore è che questo racconto «sia fonte di ispirazione, affinché tutti i popoli, nessuno escluso, in ogni parte del mondo, sappiano trovare la via della concordia e della giustizia, e possano vivere insieme su questa terra, se non con gioia, almeno in pace fra loro»





نظرات کاربران