دسترسی نامحدود
برای کاربرانی که ثبت نام کرده اند
برای ارتباط با ما می توانید از طریق شماره موبایل زیر از طریق تماس و پیامک با ما در ارتباط باشید
در صورت عدم پاسخ گویی از طریق پیامک با پشتیبان در ارتباط باشید
برای کاربرانی که ثبت نام کرده اند
درصورت عدم همخوانی توضیحات با کتاب
از ساعت 7 صبح تا 10 شب
ویرایش:
نویسندگان: Jacopo Tomatis
سری: La cultura
ISBN (شابک) : 8842825468, 9788842825463
ناشر: Il Saggiatore
سال نشر: 2019
تعداد صفحات: 0
زبان: Italian
فرمت فایل : EPUB (درصورت درخواست کاربر به PDF، EPUB یا AZW3 تبدیل می شود)
حجم فایل: 5 مگابایت
در صورت تبدیل فایل کتاب Storia culturale della canzone italiana به فرمت های PDF، EPUB، AZW3، MOBI و یا DJVU می توانید به پشتیبان اطلاع دهید تا فایل مورد نظر را تبدیل نمایند.
توجه داشته باشید کتاب تاریخ فرهنگی آواز ایتالیایی نسخه زبان اصلی می باشد و کتاب ترجمه شده به فارسی نمی باشد. وبسایت اینترنشنال لایبرری ارائه دهنده کتاب های زبان اصلی می باشد و هیچ گونه کتاب ترجمه شده یا نوشته شده به فارسی را ارائه نمی دهد.
همه ما می دانیم - یا فکر می کنیم می دانیم - آهنگ ایتالیایی چیست. هنگام تماشای Sanremo با دوستان در مورد آن صحبت می کنیم، در Spotify یا وینیل به آن گوش می دهیم، آن را زیر دوش می خوانیم، دوستش داریم، از آن متنفریم یا همزمان از هر دو. اما چه چیزی یک آهنگ را \"ایتالیایی\" می کند؟ همه ما موافقیم که «Felicità» مانند یک «آهنگ ایتالیایی» معمولی به نظر می رسد، تا جایی که می توانیم آن را به عنوان «سبک ایتالیایی» تعریف کنیم. و بنابراین «Via con me» اثر پائولو کونته، معاصر و در عین حال فرسنگها و مایلها با موفقیت آل بانو و رومینا در Sanremo فاصله دارد، اینطور نیست؟ یا شاید کمتر، با آن تاب آمریکایی و آن صدای خشن؟ جاکوپو توماتیس از اینجا شروع میکند، از بازاندیشی در مورد رایجترین ایدهها در مورد آهنگ ایتالیایی (\"آهنگ ایتالیایی به مثابه ملودی\"، \"آهنگ ایتالیایی به مثابه آینه ملت\"، \"آهنگ ایتالیایی به عنوان موسیقی متن زمان خود\") تا نوشتن داستان جدید. این آهنگ که در نتهای موسیقی یا مجلات پخش میشود، از رادیو پخش میشود، روی صفحههای ضبطشده و جوکباکس، در سینما و تلویزیون، در کنسرتها و جشنوارهها پخش میشود، این آهنگ برای مخاطبان جوانتر نقطه شروعی برای تعریف آهنگ خود بوده است. هویت (در یک زمین رقص یا در خلوت اتاق خود)، برای ساخت موسیقی و صحبت در مورد موسیقی. و بنابراین آنها نه تنها چیزی دارند که به ما بگویند «کبوتر را بپر»، «آسمان در اتاق»، «تصادرات شهریور»، «آواز خورشید»، «نماز در ژانویه»، بلکه بحث های ما در این مورد. آهنگ ها، همانطور که به آنها گوش می دهیم، چگونه آنها را می نوازیم، چگونه آنها را به یاد می آوریم. تاریخ فرهنگی آواز ایتالیایی ژانرها و رویدادهای موسیقی عامه پسند در ایتالیا را با معکوس کردن دیدگاه ردیابی می کند: مشاهده اینکه فرهنگ چگونه از ترانه برداشت کرده است، آهنگ چه نقشی در فرهنگ داشته است و چگونه این در طول زمان تغییر کرده است - از کوارتت Cetra تا فریادگران. ، از Gino Paoli تا Nuovo Canzoniere Italiano، از De Gregori تا Ghali. با این آگاهی و جاه طلبی که ساختن تاریخ ترانه در ایتالیا صرفاً به معنای بیان داستان موسیقی ایتالیا نیست، بلکه به معنای کمک به یک قطعه مهم در تاریخ فرهنگی کشورمان است. به هر حال، وقتی در مورد موسیقی صحبت می کنیم، هرگز فقط در مورد موسیقی صحبت نمی کنیم.
Tutti sappiamo – o pensiamo di sapere – che cos’è la canzone italiana. Ne parliamo con gli amici guardando Sanremo, la ascoltiamo su Spotify o su vinile, la cantiamo sotto la doccia, la amiamo, la odiamo, o tutt’e due le cose insieme. Ma che cosa rende «italiana» una canzone? «Felicità», siamo tutti d’accordo, suona come una tipica «canzone italiana», al punto che potremmo definirla «all’italiana». E allora «Via con me» di Paolo Conte, coeva eppure lontana miglia e miglia dal successo sanremese di Al Bano e Romina, non lo è? O forse lo è meno, con quello swing americano e quella voce roca? Jacopo Tomatis parte da qui, dal ripensamento delle idee più diffuse sulla canzone italiana («canzone italiana come melodia», «canzone italiana come specchio della nazione», «canzone italiana come colonna sonora del suo tempo»), per scriverne una nuova storia. Fatta circolare su spartito o su rivista, trasmessa dalla radio, suonata da dischi e juke box, al cinema e alla tv, in concerti e festival, la canzone è stata, per un pubblico sempre più giovane, il punto di partenza per definire la propria identità (su una pista da ballo come nell’intimità della propria stanza), per fare musica e per parlare di musica. E allora hanno qualcosa da dirci non solo «Vola colomba», «Il cielo in una stanza», «Impressioni di settembre», «La canzone del sole», «Preghiera in gennaio», ma anche i nostri discorsi su queste canzoni, come le ascoltiamo, come le suoniamo, come le ricordiamo. Storia culturale della canzone italiana ripercorre i generi e le vicende della popular music in Italia ribaltando la prospettiva: osservando come la cultura abbia pensato la canzone, quale ruolo la canzone abbia avuto nella cultura e come questo sia mutato nel tempo – dal Quartetto Cetra agli urlatori, da Gino Paoli al Nuovo Canzoniere Italiano, da De Gregori a Ghali. Con la consapevolezza e l’ambizione che fare una storia della canzone in Italia non significa semplicemente raccontare la musica italiana, ma contribuire con un tassello importante a una storia culturale del nostro paese. Del resto, quando parliamo di musica non parliamo mai solo di musica.