Stimulation of Trigeminal Afferents Improves Motor Recovery After Facial Nerve Injury: Functional, Electrophysiological and Morphological Proofs

بازیابی عملکرد تقلید پس از قطع عصب صورت ضعیف است: رشد مجدد موفقیت آمیز نورون های حرکتی آکسوتومی شده به اهدافشان به دلیل (i) ناوبری ضعیف آکسونی و انشعاب بیش از حد جانبی، (ب) تبادل غیر طبیعی تکانه های عصبی بین آکسون های در حال رشد مجدد مجاور و (iii) ورودی سیناپسی ناکافی به نورون های حرکتی صورت. در نتیجه، نورون های حرکتی آکسوتومی شده بیش از حد تحریک پذیر می شوند و قادر به تخلیه نیستند. از آنجایی که بهبود ناوبری مخروط رشد و کاهش مکالمه متقاطع افاپتیک بین آکسون ها بسیار دشوار است، نویسنده روی سومین جزء مضر تمرکز کرد و پیشنهاد کرد که تشدید ورودی سه قلو به نورون های حرکتی صورت الکتروفیزیولوژیکی بی صدا ممکن است ویژگی عصب دهی مجدد را بهبود بخشد. . برای آزمایش این فرضیه، آنها پارامترهای رفتاری، الکتروفیزیولوژیکی و مورفولوژیکی را پس از جراحی ترمیمی منفرد روی عصب صورت با مواردی که پس از جراحی عصب صورت یکسان، اما با تحریک مستقیم یا غیرمستقیم عصب infraorbital همان طرف (ION) همراه بود، مقایسه کردند. نویسندگان دریافتند که در همه موارد تحریک سه قلو برای نتیجه با بهبود کیفیت عصب دهی مجدد هدف و بازیابی عملکرد حرکتی ارتعاشی مفید است.

Recovery of mimic function after facial nerve transection is poor: the successful regrowth of axotomized motoneurons to their targets is compromised by (i) poor axonal navigation and excessive collateral branching, (ii) abnormal exchange of nerve impulses between adjacent regrowing axons and (iii) insufficient synaptic input to facial motoneurons. As a result, axotomized motoneurons get hyperexcitable and unable to discharge. Since improvement of growth cone navigation and reduction of the ephaptic cross-talk between axons turn out be very difficult, the authorsa concentrated on the third detrimental component and proposed that an intensification of the trigeminal input to axotomized electrophysiologically silent facial motoneurons might improve specificity of reinnervation. To test the hypothesis they compared behavioral, electrophysiological and morphological parameters after single reconstructive surgery on the facial nerve with those obtained after identical facial nerve surgery, but combined with direct or indirect stimulation of the ipsilateral infraorbital (ION) nerve. The authors found that in all cases trigeminal stimulation was beneficial for the outcome by improving the quality of target reinnervation and recovery of vibrissal motor performance.