Stereotaxis in Parkinson Syndrome: Clinical-Anatomical Contributions to Its Pathophysiology

علیرغم پیشرفت شگفت‌انگیز تکنیک استریوتاکتیک، به‌ویژه در مورد محلی‌سازی هدف، علی‌رغم احتیاط شدید، که جراحان مغز و اعصاب استریوتاکتیک در هر مرحله از روش‌ها اعمال می‌کنند، علی‌رغم کنترل‌های معمول رونتژنولوژیک و فیزیولوژیک (عمق EEG، تحریک الکتریکی). قبل از تولید یک ضایعه، درجاتی از عدم اطمینان در مورد موقعیت، شکل و وسعت ضایعه و همچنین مسیر الکترود و همچنین در مورد ضایعات ناخواسته در مجاورت وجود دارد. پاسخ نهایی به این سوالات به کنترل آناتومیک بستگی دارد. بنابراین، باید از نویسندگانی که 3700 مداخله استریوتاکتیک زیر قشری را انجام دادند، سپاسگزار باشیم که مقایسه دقیقی از یافته‌های آناتومیک بالینی و پاتولوژیک، در مواردی که مغز آنها قابل مطالعه است، ارائه می‌کنند. آنها نشان می دهند که چه درجه ای از دقت را می توان از تکنیک استریوتاکتیک انتظار داشت. آنها همچنین یک طرح کلی دقیق از مورفولوژی، فیزیولوژی، بیوشیمی و آسیب شناسی ساختارهایی که در بیماران پارکینسون تحت تاثیر قرار می گیرند ارائه می دهند. علاوه بر این، این تک نگاری به فرد امکان می دهد تا با روش های تحریک و تخریب که توسط نویسندگان انجام می شود آشنا شود. ادبیات مربوطه با وجدان نقل شده است. مطالعه این مونوگراف نه تنها برای جراح مغز و اعصاب استریوتاکتیک، بلکه برای فیزیولوژیست‌های عصبی، آسیب‌شناسان و متخصصان مغز و اعصاب مفید خواهد بود.

Despite the amazing progress made by the stereotactic technique, particularly regarding the localization of the target, despite the extreme caution, which stereotactic neurosurgeons apply at every step of the procedures, despite the routine roentgenologic and physiologic controls (depth EEG, electric stimulation) preceding the production of a lesion, there remains a certain degree of uncertainty regarding the position, shape and extent of the lesion as well as of the electrode track and also regarding unintended lesions in the vicinity. The final answer to these questions depends on the anatomical control. Thus we must be grateful to the authors, who performed 3700 subcortical stereotactic interventions, that they present a careful comparison of the clinical and of the pathologic­ anatomic findings, in the cases whose brains could be studied. They demonstrate what degree of exactness can be expected from the stereotactic technique. They also present a careful outline of the morphology, physiology, biochemistry and pathology of the structures that are affected in Parkinson patients. In addition this monograph permits one to familiarize oneself with the methods of stimulation and destruction practiced by the authors. The relevant literature is conscientiously quoted. A study of this mono­ graph will benefit not only the stereotactic neurosurgeon, but also neurophysiologists, pathologists and practicing neurologists.