Stepped Care 2.0: A Paradigm Shift in Mental Health

ویرایش: 1st ed. 
نویسندگان: Peter Cornish  
سری:  
ISBN (شابک) : 9783030480547, 9783030480554 
ناشر: Springer International Publishing;Springer 
سال نشر: 2020 
تعداد صفحات: 148 
زبان: English 
فرمت فایل : PDF (درصورت درخواست کاربر به PDF، EPUB یا AZW3 تبدیل می شود) 
حجم فایل: 2 مگابایت 

قیمت کتاب (تومان) : 35,000



این کتاب مقدمه‌ای در Steped Care 2.0 است. این اولین کتاب از مجموعه سه تایی است. این آغازگر با حمایت از ذینفعان (کمک جویان، ارائه دهندگان و سیاست گذاران) برای همکاری در بهبود نتایج مراقبت از طریق کاری که هم معنادارتر و هم پایدارتر است، به افزایش تقاضا برای مراقبت از سلامت روان می پردازد. /p> سیستم سلامت روان کنونی ما به گونه ای سازماندهی شده است که مراقبت های روانپزشکی و روانشناختی بسیار فشرده را ارائه دهد. در حالی که بدون شک موثر است، تقاضا بسیار بیشتر از عرضه برای چنین برنامه ریزی های تخصصی است. بسیاری از افرادی که به دنبال بهبود سلامت روان خود هستند نیازی به داروهای روانپزشکی یا روان درمانی پیچیده ندارند. یک کمک جویای معمولی نیاز به حمایت اساسی دارد. برای زانو درد، یک پرستار یا پزشک ممکن است ابتدا یخ زدن و استراحت دادن به زانو، تلاش برای رسیدن به وزن مناسب و معرفی ورزش های کم تاثیر را قبل از در نظر گرفتن مراقبت های تخصصی توصیه کند. متأسفانه، مراقبت موازی برای سلامت روان و تندرستی وجود ندارد. در نتیجه، فردی که به دنبال اساسی ترین حمایت است، باید در صف ایستاده و منتظر متخصص در کنار کسانی باشد که ممکن است نیازهای بسیار شدید و/یا پیچیده داشته باشند. چرا گزینه های با شدت کمتر وجود ندارد؟ یکی از دلایل آن ترس و انگ است. ارزیابی کامل توسط یک متخصص بهترین عمل در نظر گرفته می شود. به هر حال، اگر نشانه های خودکشی یا آسیب احتمالی به دیگران را از دست بدهیم، چه؟ یک سوال منطقی در ظاهر؛ با این حال، فرض ناقص است. اول، خطر خودکشی، یا تهدید دیگران، برای کسانی که از قبل به دنبال مراقبت هستند، کم است. دوم، ظرفیت فنی ما برای پیش‌بینی این تهدیدها تقریباً صفر است. در نهایت، ارزیابی در فرهنگ کنونی ترس ما بیشتر بر شناسایی کمبودها (در مقابل ظرفیت های عملکردی) متمرکز است که منجر به تجویز بیش از حد داروهای گران قیمت و فرصت های از دست رفته برای خودمختاری و خود مدیریتی می شود. علیرغم شواهد کمی که ارزیابی را به نتایج درمان مرتبط می‌کند، و هیچ مدرکی مبنی بر توانایی ما برای تشخیص خطر آسیب، پشتیبانی نمی‌کند، ما همچنان به ارزیابی‌های طولانی مصرف و ارجاع خودکار متخصص که مراقبت را به تعویق می‌اندازد ادامه می‌دهیم. با این حال، قبل از اینکه ارائه‌دهندگان و سیاست‌گذاران احساس راحتی کنند که ارزیابی ریسک را رها کنند، باید نیروهای نهفته در پارادایم ریسک را که بر جامعه ما مسلط است و راه‌حل‌های خلاقانه برای حمایت از افراد نیازمند را محدود می‌کند، درک کنند.

This book is a primer on Stepped Care 2.0. It is the first book in a series of three. This primer addresses the increased demand for mental health care by supporting stakeholders (help-seekers, providers, and policy-makers) to collaborate in enhancing care outcomes through work that is both more meaningful and sustainable.

Our current mental health system is organized to offer highly intensive psychiatric and psychological care. While undoubtedly effective, demand far exceeds the supply for such specialized programming. Many people seeking to improve their mental health do not need psychiatric medication or sophisticated psychotherapy. A typical help seeker needs basic support. For knee pain, a nurse or physician might first recommend icing and resting the knee, working to achieve a healthy weight, and introducing low impact exercise before considering specialist care. Unfortunately, there is no parallel continuum of care for mental health and wellness. As a result, a person seeking the most basic support must line up and wait for the specialist along with those who may have very severe and/or complex needs. Why are there no lower intensity options? One reason is fear and stigma. A thorough assessment by a specialist is considered best practice. After all, what if we miss signs of suicide or potential harm to others? A reasonable question on the surface; however, the premise is flawed. First, the risk of suicide, or threat to others, for those already seeking care, is low. Second, our technical capacity to predict on these threats is virtually nil. Finally, assessment in our current culture of fear tends to focus more on the identification of deficits (as opposed to functional capacities), leading to over-prescription of expensive remedies and lost opportunities for autonomy and self-management. Despite little evidence linking assessment to treatment outcomes, and no evidence supporting our capacity to detect risk for harm, we persist with lengthy intake assessments and automatic specialist referrals that delay care. Before providers and policy makers can feel comfortable letting go of risk assessment, however, they need to understand the forces underlying the risk paradigm that dominates our society and restricts creative solutions for supporting those in need.

Front Matter ....Pages i-xv
 We Need a Better System  (Peter Cornish)....Pages 1-16
 Open Access  (Peter Cornish)....Pages 17-32
 Recovery Values and Principles  (Peter Cornish)....Pages 33-50
 Expanding the Options Through Nine Steps  (Peter Cornish)....Pages 51-71
 Navigating the System  (Peter Cornish)....Pages 73-88
 Collaboration and Co-design  (Peter Cornish)....Pages 89-104
 Adapting for Unique Settings  (Peter Cornish)....Pages 105-123
 Towards a Paradigm Shift  (Peter Cornish)....Pages 125-134
Back Matter ....Pages 135-137