Stephen Sondheim and the Reinvention of the American Musical

از داستان وست ساید در سال 1957 تا رواد شو در سال 2008، موزیکال‌های استیون ساندهیم و همکارانش، کنوانسیون‌های تئاتر موزیکال آمریکایی را به چالش کشیده و امکانات تئاتر موزیکال را گسترش داده‌اند. نمایشنامه های موسیقی چه کاری می توانند انجام دهند، چگونه کار می کنند و چه معنایی دارند. مجموعه کارهای درخشان سونهایم، از جمله موزیکال هایی مانند شرکت، حماقت ها، سوئینی تاد، یکشنبه در پارک با جورج، و Into the Woods، او را به عنوان آهنگساز/ترانه سرای برجسته زمان خود، اگر نگوییم تمام دوران خود، معرفی کرده است.

استفان ساندهیم و اختراع مجدد موزیکال آمریکایی آثار ساندهیم را در دو زمینه قرار می دهد: فرسودگی نمایشنامه موسیقی و پست مدرنیسم که در دهه 1960 عمیقاً تمام هنرهای آمریکایی را تحت تأثیر قرار داد. موزیکال های سوندهایم برای گذار از موزیکال به سبک راجرز و هامرشتاین که بیست سال بر صحنه های برادوی تسلط داشتند به یک موزیکال جدید پست مدرن، مرکزی هستند. این سبک جدید بسیاری از تکنیک‌های خودآگاه و اجرایی کمدی موزیکال دهه 1930 را بازیابی کرد تا مضامین خود را در مورد تجزیه دانش روایی و تکه تکه شدن هویت توسعه دهد. در جدیدترین اثر خود، سوندهیم، که به طور مشهور توسط اسکار همرستین دوم راهنمایی شد، به سمت یک موزیکال قرن بیست و یکمی کشیده می شود که می خواهد از شبکه خودارجاعی زبان بیرون بیاید.

استفان سوندهیم و اختراع مجدد موزیکال آمریکاییخواندن دقیقی از تمام موزیکال های ساندهیم ارائه می دهد و در آنها نقدهایی از عملکرد قدرت، زیر سوال بردن سیستم های مرسوم دانش و کاوش در هویت معاصر می یابد.

From West Side Story in 1957 to Road Show in 2008, the musicals of Stephen Sondheim and his collaborators have challenged the conventions of American musical theater and expanded the possibilities of what musical plays can do, how they work, and what they mean. Sondheim's brilliant array of work, including such musicals as Company, Follies, Sweeney Todd, Sunday in the Park with George, and Into the Woods, has established him as the preeminent composer/lyricist of his, if not all, time.

Stephen Sondheim and the Reinvention of the American Musical places Sondheim's work in two contexts: the exhaustion of the musical play and the postmodernism that, by the 1960s, deeply influenced all the American arts. Sondheim's musicals are central to the transition from the Rodgers and Hammerstein–style musical that had dominated Broadway stages for twenty years to a new postmodern musical. This new style reclaimed many of the self-aware, performative techniques of the 1930s musical comedy to develop its themes of the breakdown of narrative knowledge and the fragmentation of identity. In his most recent work, Sondheim, who was famously mentored by Oscar Hammerstein II, stretches toward a twenty-first-century musical that seeks to break out of the self-referring web of language.

Stephen Sondheim and the Reinvention of the American Musical offers close readings of all of Sondheim's musicals and finds in them critiques of the operation of power, questioning of conventional systems of knowledge, and explorations of contemporary identity.