دسترسی نامحدود
برای کاربرانی که ثبت نام کرده اند
برای ارتباط با ما می توانید از طریق شماره موبایل زیر از طریق تماس و پیامک با ما در ارتباط باشید
در صورت عدم پاسخ گویی از طریق پیامک با پشتیبان در ارتباط باشید
برای کاربرانی که ثبت نام کرده اند
درصورت عدم همخوانی توضیحات با کتاب
از ساعت 7 صبح تا 10 شب
ویرایش:
نویسندگان: Joanna Demers
سری:
ISBN (شابک) : 0820327107, 9780820327105
ناشر: University of Georgia Press
سال نشر: 2006
تعداد صفحات: 194
زبان: English
فرمت فایل : PDF (درصورت درخواست کاربر به PDF، EPUB یا AZW3 تبدیل می شود)
حجم فایل: 3 Mb
در صورت تبدیل فایل کتاب Steal This Music: How Intellectual Property Law Affects Musical Creativity به فرمت های PDF، EPUB، AZW3، MOBI و یا DJVU می توانید به پشتیبان اطلاع دهید تا فایل مورد نظر را تبدیل نمایند.
توجه داشته باشید کتاب این موسیقی را بدزدید: چگونه قانون مالکیت معنوی بر خلاقیت موسیقی تأثیر می گذارد نسخه زبان اصلی می باشد و کتاب ترجمه شده به فارسی نمی باشد. وبسایت اینترنشنال لایبرری ارائه دهنده کتاب های زبان اصلی می باشد و هیچ گونه کتاب ترجمه شده یا نوشته شده به فارسی را ارائه نمی دهد.
آیا موسیقی خاصیت دارد؟ در چه شرایطی می توان موسیقی را به سرقت برد؟ چنین سوالاتی در مرکز نگاه به موقع جوآنا دمرز قرار دارد که چگونه دعوای حقوقی بیش از حد مالکیت معنوی (IP) خلاقیت موسیقی را خفه و تحریک می کند. Demers که یک موسیقیشناس، مشاور صنعت و موسیقیدان است، آثاری را کالبدشکافی میکند که مسائل مربوط به IP را وارد فرهنگ اصلی کرده است، مانند آلبوم Grey از دیجی دنجر ماوس و ادای احترام مایک بت به آهنگ صامت «4'33» جان کیج. دمرز همچنین در مورد هنرمندانی مانند آیس کیوب، دی جی اسپوکی و جان اسوالد صحبت می کند که خلاقیت آنها به دلیل دور زدن سرپیچی آنها از مسائل مربوط به مجوز و حق چاپ است. دمرز نگران سرنوشت تصاحب دگرگونکننده است - فرآیند خلاقانهای که هنرمندان و آهنگسازان از طریق آن از دیگر آثار موسیقی وام میگیرند و به آنها پاسخ میدهند. در ایالات متحده، تنها دو عنصر موسیقی واجد شرایط حمایت از حق چاپ هستند: ضبط اصلی و خود آهنگسازی (اشعار و ملودی). هارمونی، ریتم، تن صدا و سایر کیفیت هایی که یک قطعه را متمایز می کند عملاً تنظیم نشده است. این سیستم دو لایه مدتها است که تصاحب دگرگونی را تسهیل میکرد و در عین حال اشکال آشکار سرقت را ممنوع میکرد. دمرز می گوید ظهور به اشتراک گذاری فایل های دیجیتال و شبح دزدی دریایی جهانی همه چیز را تغییر داد. اکنون، شرکتهای ضبط و ناشران دامنه «نقض» IP را به گونهای گسترش میدهند که وامهای کنایهای را در همه اشکال شامل میشوند: نمونهگیری، جعل هویت افراد مشهور - حتی آواز خواندن در آتش کمپ دختر پیشاهنگی. پرداخت هزینه های گزاف مجوز یا خطر مجازات های شدیدتر برای استقراض غیرمجاز تنها گزینه برای برخی از نوازندگان شده است. با این حال، برخی دیگر به طرز خلاقانه ای نه تنها از قانون، بلکه از زیرساخت های صنعت موسیقی نیز چشم پوشی می کنند. Demers با حرکت آسان بین تکنو و کلاسیک، بین اتاقهای هیئت مدیره شرکتها و استودیوهای ضبط زیرزمین، راههای جدیدی را به ما میدهد تا به تنش بین قانون IP، معنای موسیقی و تخصیص، و آزادی هنری نگاه کنیم.
Is music property? Under what circumstances can music be stolen? Such questions lie at the heart of Joanna Demers’s timely look at how overzealous intellectual property (IP) litigation both stifles and stimulates musical creativity. A musicologist, industry consultant, and musician, Demers dissects works that have brought IP issues into the mainstream culture, such as DJ Danger Mouse’s “Grey Album” and Mike Batt’s homage-gone-wrong to John Cage’s silent composition “4’33.” Demers also discusses such artists as Ice Cube, DJ Spooky, and John Oswald, whose creativity is sparked by their defiant circumvention of licensing and copyright issues. Demers is concerned about the fate of transformative appropriation—the creative process by which artists and composers borrow from, and respond to, other musical works. In the United States, only two elements of music are eligible for copyright protection: the master recording and the composition (lyrics and melody) itself. Harmony, rhythm, timbre, and other qualities that make a piece distinctive are virtually unregulated. This two-tiered system had long facilitated transformative appropriation while prohibiting blatant forms of theft. The advent of digital file sharing and the specter of global piracy changed everything, says Demers. Now, record labels and publishers are broadening the scope of IP “infringement” to include allusive borrowing in all forms: sampling, celebrity impersonation—even Girl Scout campfire sing-alongs. Paying exorbitant licensing fees or risking even harsher penalties for unauthorized borrowing have become the only options for some musicians. Others, however, creatively sidestep not only the law but also the very infrastructure of the music industry. Moving easily between techno and classical, between corporate boardrooms and basement recording studios, Demers gives us new ways to look at the tension between IP law, musical meaning and appropriation, and artistic freedom.