Statutes in Court: The History and Theory of Statutory Interpretation

قضات چگونه معنای قوانین را تعیین می کنند؟ اینکه تا چه حد قضات باید از اختیار خود در تفسیر قوانین استفاده کنند، موضوعی بحث برانگیز در طول تاریخ آمریکا بوده است که شامل پرسش هایی در مورد توازن قوا بین قوه مقننه و قوه قضاییه است. ویلیام دی. پاپکین در مقررات در دادگاه بررسی ضروری تاریخ تفسیر قانونی آمریکا را ارائه می دهد و سپس نظریه خود را در مورد "قاضی معمولی" ارائه می دهد که محدوده مناسب اختیارات قضایی را تعریف می کند.
پاپکین. با بحث در مورد ریشه های انگلیسی تفسیر قانونی در این کشور آغاز می شود. او سپس مفاهیم در حال تحول نقش قضایی در ایالات متحده را از دوران انقلاب تا قرن بیستم قبل از ارائه نظریه «قضاوت معمولی» خود ترسیم می‌کند - نظریه‌ای که از قاضی می‌خواهد برای کمک به قانونگذار در اجرای حکومت خوب از صلاحدید قضایی متوسط ​​استفاده کند. پاپکین با این ادعا که نظریه نمی‌تواند هر کاری را که یک قاضی هنگام تعیین معنای قانونی یا نوشتن نظر انجام می‌دهد توضیح دهد، نشان می‌دهد که چگونه قضاتی که می‌کوشند در تفسیر قانون با وجدان عمل کنند، اغلب به دلیل فقدان چارچوبی که در آن با رویکردشان مطابقت داشته باشد و واژگان متداول به خوبی درک شده برای توضیح آنچه انجام می دهند. اساسنامه در دادگاه این شکاف را پر می کند.
این اثر برای هر کسی که نگران نقش قضایی در تفسیر قوانین است - از مقامات قضایی و اساتید حقوق گرفته تا مورخان حقوقی و دانشمندان علوم سیاسی، ارزشمند خواهد بود. P>

How do judges determine the meaning of laws? The extent to which judges should exercise their discretion in interpreting legislation has been a contentious issue throughout American history, involving questions about the balance of power between the legislature and the judiciary. In Statutes in Court William D. Popkin provides an indispensable survey of the history of American statutory interpretation and then offers his own theory of “ordinary judging” that defines the proper scope of judicial discretion.
Popkin begins by discussing the British origins of statutory interpretation in this country. He then maps the evolving conceptions of the judicial role in the United States from Revolutionary times through the twentieth century before presenting his “ordinary judging” theory—one that asks the judge to use modest judicial discretion to assist the legislature in implementing good government. Claiming that theory cannot account for everything a judge does when determining statutory meaning or writing an opinion, Popkin shows how judges who strive to be conscientious in interpreting the law are often hampered by the lack of both a framework in which to fit their approach and a well-understood common vocabulary to explain what they do. Statutes in Court fills that gap.
This work will be valuable to anyone concerned about the judicial role in the interpretation of laws—from judiciary officials and law professors to legal historians and political scientists.