State Erosion: Unlootable Resources and Unruly Elites in Central Asia

شکست دولت یک چالش اصلی برای صلح و امنیت بین‌المللی در دوران پس از جنگ سرد است. با این حال، نظریه پردازی در مورد علل شکست دولت به طرز شگفت آوری محدود است. در فرسایش دولتی، لارنس پی. مارکوویتز از کار میدانی گسترده خود در دو جمهوری آسیای مرکزی استفاده می کند - تاجیکستان، جایی که نهادهای دولتی به یک جنگ داخلی پنج ساله از 1992 تا 1997 تقسیم شدند، و ازبکستان، که یکی از آنها را ساخت. یکی از بزرگترین دستگاه های امنیتی دولتی در اوراسیا پس از فروپاشی شوروی - برای پیشبرد نظریه شکست دولت که بر منابع غیرقابل غارت، رانت خواری و نخبگان سرکش متمرکز شده است. پنهان یا بدون مداخله دولت به بازار منتقل می‌شود - نخبگان محلی ممکن است منابع را کنترل کنند، اما برای تبدیل منابع خود به رانت به مشتریان وابسته هستند. مارکوویتز استدلال می‌کند که فرصت‌های مختلف رانت‌جویی یا همکاری نخبگان محلی با رژیم را ترویج می‌کنند یا رقابت بر سر رانت را تحریک می‌کنند، که به نوبه خود منجر به انسجام یا چندپارگی می‌شود. مارکوویتز بین دولت‌های ضعیف و دولت‌های شکست خورده تمایز قائل می‌شود، این فرض را به چالش می‌کشد که شکست دولت در یک کشور از مرکز شروع می‌شود و به بیرون تابش می‌کند، و استدلال "نفرین منابع" را برای گنجاندن اقتصادهای محصول نقدی، که مکانیسم‌های شکست دولت با آن‌ها متفاوت است، گسترش می‌دهد. در سوخت های فسیلی و مواد معدنی نقش دارند. مارکوویتز با گسترش استدلال خود به کشورهای ضعیف در خاورمیانه (سوریه و لبنان) و آفریقا (زیمبابوه و سومالی)، نشان می دهد که چگونه الگوهای متمایز شکست دولت در کشورهای ضعیف با سرمایه بی حرکت می تواند درک ما را از تغییر رژیم، خشونت قومی، و اصلاحات در بخش امنیت.

State failure is a central challenge to international peace and security in the post-Cold War era. Yet theorizing on the causes of state failure remains surprisingly limited. In State Erosion, Lawrence P. Markowitz draws on his extensive fieldwork in two Central Asian republics—Tajikistan, where state institutions fragmented into a five-year civil war from 1992 through 1997, and Uzbekistan, which constructed one of the largest state security apparatuses in post-Soviet Eurasia—to advance a theory of state failure focused on unlootable resources, rent seeking, and unruly elites.In Tajikistan, Uzbekistan, and other countries with low capital mobility—where resources cannot be extracted, concealed, or transported to market without state intervention—local elites may control resources, but they depend on patrons to convert their resources into rents. Markowitz argues that different rent-seeking opportunities either promote the cooptation of local elites to the regime or incite competition over rents, which in turn lead to either cohesion or fragmentation. Markowitz distinguishes between weak states and failed states, challenges the assumption that state failure in a country begins at the center and radiates outward, and expands the "resource curse" argument to include cash crop economies, where mechanisms of state failure differ from those involved in fossil fuels and minerals. Broadening his argument to weak states in the Middle East (Syria and Lebanon) and Africa (Zimbabwe and Somalia), Markowitz shows how the distinct patterns of state failure in weak states with immobile capital can inform our understanding of regime change, ethnic violence, and security sector reform.