Standardization: A Business Approach to the Role of National Standardization Organizations

این مطالعه یک شکاف در ادبیات استانداردسازی را پر می کند. این اولین تحلیل دانشگاهی سازمان های استاندارد ملی است. این سازمان ها در هر کشوری وجود دارند و ممکن است سازمان های خصوصی یا دولتی باشند. اولین سازمان ملی استانداردسازی در دهه‌های ابتدایی قرن بیستم تأسیس شد و هدف آن منطقی‌سازی تولید صنعتی بود. نحوه عملکرد آنها منعکس کننده حس همکاری در سطح ملی و - در زمینه مخابرات و الکتروتکنیکی - در سطح بین المللی است. با این حال، اکنون صحنه تغییر کرده است و شرکت ها در سطح بین المللی فعالیت می کنند. استانداردهای محصولات، فرآیندها و خدمات، عواملی حیاتی در تعیین موفقیت یا شکست در یک بازار شدید رقابتی هستند، به ویژه زمانی که سازگاری عملکردی یک پیش نیاز است، همانطور که در فناوری‌های کامپیوتری و مخابراتی وجود دارد. در نتیجه، نیازهای نسبتاً همگن شرکت کنندگان در استانداردسازی جای خود را به منافع متضاد داده است. این امر بحثی را در مورد نقش سنتی سازمان های استاندارد ملی ایجاد می کند. آنها به طور فزاینده ای به پیوندهای انحصاری خود با سازمان های استاندارد بین المللی ISO و IEC و در مورد اروپا، سازمان های منطقه ای CEN و CENELEC وابسته هستند. در بسیاری از موارد، سازمان‌های استاندارد رسمی بدنه‌ای واضح برای توسعه استانداردها برای رفع نیازهای تجاری نیستند. آیا این امر اجتناب ناپذیر است یا آنها می توانند عملکرد خود را بهبود بخشند و سهم بازار خود را دوباره به دست آورند؟ هنک دو وریس به این سوال با توجه به پیشرفت های فعلی استانداردسازی در سطوح بین المللی، اروپایی و ملی پاسخ می دهد.

This study fills a gap in standardization literature. It is the first academic analysis of national standardization organizations. These organizations exist in every country and may be private or governmental organizations. The first national standardization th organizations were founded in the early decades of the 20 century and were aimed at rationalizing industrial production. Their mode of operation reflects the sense of co­ operation at the national level and - in the telecommunications and electrotechnical field - at the intemationallevel as well. Now, however, the scene has changed, with companies operating internationally. Standards for products, processes, and services are crucial factors in determining success or failure on a fiercely competitive market, especially when functional compatibility is a prerequisite, as is the case in computer and telecommunications technologies. As a consequence, rather homogeneous needs of participants in standardization have given way to conflicting interests. This prompts a discussion about the traditional role of national standardization organizations. They increasingly depend on their exclusive links to the international standardization organizations ISO and IEC, and, in the case of Europe, the regional organizations CEN and CENELEC. In many cases, formal standardization organizations are not the obvious bodies for developing standards to meet business needs. Is this inevitable or could they improve performance and regain their market share? Henk de Vries answers this question against the background of current developments in standardization at the international, European, and national levels.