Stalin in Russian Satire, 1917-1991

ویرایش: 1 
نویسندگان: Karen L. Ryan  
سری:  
ISBN (شابک) : 0299234444, 9780299234430 
ناشر: University of Wisconsin Press 
سال نشر: 2009 
تعداد صفحات: 253 
زبان: English 
فرمت فایل : PDF (درصورت درخواست کاربر به PDF، EPUB یا AZW3 تبدیل می شود) 
حجم فایل: 4 مگابایت 

قیمت کتاب (تومان) : 50,000

در زمان حیات استالین جنایات رژیم او به معنای واقعی کلمه غیرقابل بیان بود. بیش از پنجاه سال پس از مرگ او، روسیه هنوز با استالینیسم و ​​نقش خود مردم در سوء استفاده های آن دوران کنار می آید. در طول دهه‌های سکوت رسمی که قبل از ظهور گلاسنوست بود، نویسندگان روسی پرسش‌های نگران‌کننده‌ای را درباره گناه، مسئولیت و امکان تبرئه مطرح کردند. آنها از طریق ابزار ظریف طنز، ریشه‌ها و میراث استالینیسم را در اشکال مختلف از تمسخر طنزآمیز گرفته تا سخنان پرخاشگر بررسی کردند.
    کارن ال رایان با بررسی آثاری از انقلاب 1917 تا سقوط اتحاد جماهیر شوروی در سال 1991 نشان می‌دهد که چگونه رفتارهای طنز آمیز استالین اغلب بر دیگری بودن او تأکید می کند و او را از فرهنگ روسی دور می کند. برخی طنزپردازان استالین را دیوانه معرفی می کنند. دیگران او را زنانه، حیوان وار، هیولا یا شیطانی نشان می دهند. استالین همچنین به‌عنوان مرده‌ای بی‌آرام ظاهر شده است، روحی که مدام برمی‌گردد تا خاطره جمعی ملت را تسخیر کند. در حالی که به نظر می رسد بسیاری از نویسندگان مشتاق بیرون کشیدن استالین از بدنه سیاست هستند، برای دیگران او خود را به شیوه های نگران کننده ای روشن می کند. اینکه استالین تا چه حد «در ما» بوده و هست، سؤال اصلی همه این آثار است. طنز روسی اگرچه کمتر از محاکمه های عمومی، تغییر سیاست ها یا اظهارات عذرخواهی قابل مشاهده است، اما به طرز ماهرانه ای و در عین حال با اصرار در روند طولانی استالین زدایی مشارکت داشته است.

During Stalin’s lifetime the crimes of his regime were literally unspeakable. More than fifty years after his death, Russia is still coming to terms with Stalinism and the people’s own role in the abuses of the era. During the decades of official silence that preceded the advent of glasnost, Russian writers raised troubling questions about guilt, responsibility, and the possibility of absolution. Through the subtle vehicle of satire, they explored the roots and legacy of Stalinism in forms ranging from humorous mockery to vitriolic diatribe.
    Examining works from the 1917 Revolution to the fall of the Soviet Union in 1991, Karen L. Ryan reveals how satirical treatments of Stalin often emphasize his otherness, distancing him from Russian culture. Some satirists portray Stalin as a madman. Others show him as feminized, animal-like, monstrous, or diabolical. Stalin has also appeared as the unquiet dead, a spirit that keeps returning to haunt the collective memory of the nation. While many writers seem anxious to exorcise Stalin from the body politic, for others he illuminates the self in disturbing ways. To what degree Stalin was and is “in us” is a central question of all these works. Although less visible than public trials, policy shifts, or statements of apology, Russian satire has subtly yet insistently participated in the protracted process of de-Stalinization.