Sprache im Exil: Mehrsprachigkeit und Übersetzung als literarische Verfahren bei Hilde Domin, Mascha Kaléko und Werner Lansburgh

تکنگ به بررسی صورت‌های فلکی زبان در ادبیات تبعید از آلمان نازی از سال 1933 می‌پردازد. تمرکز بر متون چند زبانه هیلد دومین، ماشا کالکو و ورنر لانسبورگ است. ترکیب مفهوم فرهنگی-علمی ترجمه با نتایج تحقیقات چندزبانگی زبانی، دو گفتمان علمی بسیار موضوعی را برای تحلیل پدیده‌های متن ادبی مفید می‌سازد. بررسی نشان می‌دهد که متون Domin، Kaléko و Lansburgh توسط بازتاب زبان، تغییر کد و مخلوط زبان تعیین می‌شوند. بنابراین، مفهوم زبان ادبی تک زبانه و ادبیات ملی زیر سؤال می رود و آشکار می شود که استدلال های عمدتاً زندگی نامه ای در مورد حفظ زبان و از دست دادن زبان در تبعید باید با طرح های جایگزین ادبیات تبعید به عنوان فضایی فرازبانی و ترجمه ای برای تأمل تکمیل شود.

Die Monographie untersucht Sprachkonstellationen in der Literatur des Exils aus NS-Deutschland seit 1933. Im Fokus stehen mehrsprachige Texte von Hilde Domin, Mascha Kaléko und Werner Lansburgh. Die Kombination eines kulturwissenschaftlich geprägten Übersetzungsbegriffs mit Ergebnissen linguistischer Mehrsprachigkeitsforschung macht zwei höchst aktuelle Wissenschaftsdiskurse für die Analyse von literarischen Textphänomenen produktiv. Die Untersuchung erweist, dass die Texte Domins, Kalékos und Lansburghs durch Sprachreflexion, Code-Switchings und Sprachmischungen bestimmt sind. Die Vorstellung einer monolingualen Literatursprache und Nationalliteratur wird dadurch infrage gestellt und es zeigt sich, dass die meist biografisch argumentierenden Vorstellungen von Sprachbewahrung und Sprachverlust im Exil durch alternative Entwürfe von Exilliteratur als translingualem und translationalem Reflexionsraum zu ergänzen sind.