Sprachbiographie und Sprachstörung: Fallstudien zur Textproduktion bei hirnorganischen Erkrankungen

هر کسی که به عنوان یک زبان شناس با افراد مبتلا به اختلالات گفتاری گفتگو می کند. بلافاصله متوجه می شود که این پدیده چقدر تحریک کننده و چالش برانگیز است. داستان تغییر کرده است. شخصیت گوینده و فرم. که در آن می گوید. با هم مطابقت ندارند. با این حال، روایت هنوز شکل تصادفی ندارد. تعامل پر از درگیری است. تهدید به فروپاشی می کند. اما این است، مگر در موارد شدید. ممکن است. برخی از مشکلات که رخ می دهد. اختلالات کلمه یاب اشتباهات واژگانی و مانند آن برای شما ناشناخته نیست. شما قبلاً آن را تجربه کرده اید و آن را به شرایطی مانند خستگی یا استرس ردیابی کرده اید. اکنون آنها به دلیل بیماری ارگانیک مغزی که علت آن فرض شده است، در یک زمینه پاتولوژیک قرار دارند. به نظر می رسد در این تجربه مستقیم خیلی چیزها تغییر کرده است. اما از یک تصمیم روشن گریزان است. مقوله‌هایی مانند \"آسیب‌شناسی\" و \"غیر پاتولوژیک\" در بهترین حالت در مورد بیماری تشخیص داده شده پزشکی اعمال می‌شوند. آفازیولوژی و عصب زبانشناسی اختلالات زبان را با استفاده از تجربی- کمی تعریف می کنند. روش‌های تحلیلی با جهت‌گیری علمی و به این ترتیب به مرزبندی واضحی بین آسیب‌شناختی و غیر آسیب‌شناختی دست می‌یابند. اما آنها سطح تجربه روزمره را دور می زنند. پدیده "اختلال گفتار" از دیدگاه سیستم زبانی مورد توجه اصلی است. این در مورد تعیین اختلالات زبانی سیستماتیک است. همه سؤالات دیگر سؤالات بعدی هستند.

Wer als Sprachwissenschaftler ein Gespräch mit sprachgestörten Personen führt. stellt unmittelbar fest, wie irritierend und herausfordernd dieses Phänomen ist. Das Erzählen ist verändert. die Persönlichkeit des Sprechers und die Form. in der er erzählt. stimmen nicht überein. das Erzählen hat aber nach wie vor keine zufällige Form. Die Interaktion ist konfliktreich. droht zusammenzubrechen. aber sie ist, von extremen Fällen abgesehen. möglich. Einige der Schwierigkeiten. die auftreten. Wortfindungsstörungen. lexikalische Fehlwahlen u.ä.. sind einem selbst nicht unbekannt. Man hat sie schon an sich selbst erlebt und auf Befindlichkeiten wie Müdigkeit oder Streßzurückgeführt; jetzt stehen sie aufgrund der als ursächlich angesetzten hirnorganischen Erkrankung in einem pathologischen Kontext. In dieser unmittelbaren Erfahrung erscheint vieles verändert. doch entzieht es sich einer eindeutigen Bestimmung. Kategorien wie "pathologisch" und "nicht­ pathologisch" greifen allenfalls im Hinblick auf die medizinisch diagnosti­ zierte Erkrankung. Aphasiologie und Neurolinguistik definieren die Sprachstörungen mittels experimentell-quantitativer. naturwissenschaftlich orientierter Analyseverfah­ ren. Auf diese Weise erreichen sie eine eindeutige Grenzziehung zwischen dem Pathologischen und dem Nichtpathologischen. Doch umgehen sie die Ebene der Alltagserfahrung. Das Phänomen "Sprachstörunq" interessiert vor allem und zuallererst in der Perspektive auf das Sprachsystem. Es geht um die Bestimmung sprachsystematischer Störungen. Alle weiteren Frage­ stellungen sind nachgeordnete Anschlußfragestellungen.