Spiritual Taxonomies and Ritual Authority: Platonists, Priests, and Gnostics in the Third Century C.E.

مردم اواخر دنیای مدیترانه باستان به طور منظم به خدایان، فرشتگان، شیاطین، قهرمانان و ارواح دیگر فکر می کردند و با آنها روبرو می شدند. این ارقام متنوع، مبهم و طبقه بندی نشده بودند و هیچ ارزش اخلاقی روشن یا پایداری به آنها نسبت داده نمی شد. این که آیا آنها تحت شرایط خاص مفید یا مضر بودند یا خیر، تعیین می کرد که آیا و چه فضایل به آنها نسبت داده می شود. همه اینها در قرن سوم پس از میلاد تغییر کرد، زمانی که تعداد انگشت شماری از فیلسوفان افلاطونی - فلوطین، اوریگن، پورفیری و ایامبلیکوس - شروع به تولید گفتمان‌های سیستماتیک رقیب کردند که قلمرو ارواح را از نظر اخلاقی و هستی‌شناختی نظم می‌داد.

هایدی مارکس وولف در طبقه‌بندی‌های معنوی و اقتدار آیینی بازگو می‌کند که چگونه این فیلسوفان افلاطونی جهان ارواح را به صورت سلسله‌مراتبی یا «طبقه‌بندی‌های معنوی» سازماندهی کردند و خود را به عنوان کاهنان اعظم برترین خدایان در جهان قرار دادند. روند. آنها با تثبیت خود به عنوان متخصص در امور مقدس، آیینی و اعتقادی، توانستند اقتدار، اعتبار و شهرت خود را تقویت کنند. افلاطونیان در این کار تنها نبودند، و آنها را به رقابت با رقبای اقتدار جدید خود کشاند: کشیشان ادیان سنتی شرک آلود و گنوسیکس. اعضای این گروه های رقیب نیز در شناسایی و نظم بخشیدن به قلمرو ارواح و فراهم آوردن وسایل آیینی برای برخورد با آن قلمرو نقش داشتند. مارکس وولف با استفاده از لنز طبقه‌بندی معنوی خود برای نگاه کردن به این گروه‌های مختلف در پشت سر هم نشان می‌دهد که فیلسوفان افلاطونی، کشیشان مسیحی و غیر مسیحی، و گنوستیک‌ها از نظر اجتماعی، آموزشی و فکری بیشتر از آنچه قبلاً شناخته شده بود، به هم مرتبط بودند.

The people of the late ancient Mediterranean world thought about and encountered gods, angels, demons, heroes, and other spirits on a regular basis. These figures were diverse, ambiguous, and unclassified and were not ascribed any clear or stable moral valence. Whether or not they were helpful or harmful under specific circumstances determined if and what virtues were attributed to them. That all changed in the third century C.E., when a handful of Platonist philosophers—Plotinus, Origen, Porphyry, and Iamblichus—began to produce competing systematic discourses that ordered the realm of spirits in moral and ontological terms.

In Spiritual Taxonomies and Ritual Authority, Heidi Marx-Wolf recounts how these Platonist philosophers organized the spirit world into hierarchies, or "spiritual taxonomies," positioning themselves as the high priests of the highest gods in the process. By establishing themselves as experts on sacred, ritual, and doctrinal matters, they were able to fortify their authority, prestige, and reputation. The Platonists were not alone in this enterprise, and it brought them into competition with rivals to their new authority: priests of traditional polytheistic religions and gnostics. Members of these rival groups were also involved in identifying and ordering the realm of spirits and in providing the ritual means for dealing with that realm. Using her lens of spiritual taxonomy to look at these various groups in tandem, Marx-Wolf demonstrates that Platonist philosophers, Christian and non-Christian priests, and gnostics were more interconnected socially, educationally, and intellectually than previously recognized.