Spinoza and the Philosophy of Love

در اسپینوزا و فلسفه عشق، مایکل استراسر خوانشی جدیدی از اسپینوزا به عنوان فیلسوف عشق ارائه می‌کند، و کسی که تمرکزش را بر خود دارد. به مفهوم اخلاقی واجد شرایط عشق نجیب فکر کرد. استراوسر مفهوم سه گانه عشق را که در اخلاق اسپینوزا یافت می‌شود بررسی می‌کند و استدلال می‌کند که آنچه برای فلسفه اسپینوزا مهم‌تر است، مفهوم واحدی از عشق با محوریت اشرافیت است ( span>amor sive generositas). این تصور فعال از عشق می تواند بر نفرت غلبه کند و مردم را دور هم جمع کند. با قرار دادن فلسفه عشق اسپینوزا در سنت‌های فلسفی یهودی و غربی، استراوسر به همراه اسپینوزا و متفکرانی مانند سعدیا گائون، میمونیدس، لئونه ابرئو، تولیا دآراگونا و رنه دکارت، به بررسی مسائل مربوط به فلسفه عشق می‌پردازد. او نشان می‌دهد که چگونه اسپینوزا درک ما از کمال‌گرایی عاشقانه را عمیق‌تر می‌کند و چگونه این خوانش از فلسفه عشق اسپینوزا هم به‌عنوان اصلاحی برای خوانش‌های مشکل‌ساز، مانند آنچه در آیزاک باشویس سینگر و امانوئل لویناس یافت می‌شود، و هم به‌عنوان مقابله‌ای با گونه‌گرایی عمل می‌کند. با بررسی دقیق نوشته‌های اسپینوزا، استراوسر نشان می‌دهد که هدف فلسفه او به بهترین وجه عشق به سایر افرادی است که باید به آنها کمک کرد و در دوستی با آنها متحد شد. در نهایت، فلسفه عشق اسپینوزا خواهان اشرافیت جمعی است.

In Spinoza and the Philosophy of Love, Michael Strawser provides a new reading of Spinoza as a philosopher of love, and one who centers his thought on an ethically qualified conception of noble love. Strawser examines the threefold conception of love found in Spinoza’s Ethics and argues that what is most important for Spinoza’s philosophy is a unified conception of love centered on nobility (amor sive generositas). This active conception of love can conquer hatred and bring people together. Situating Spinoza’s philosophy of love within both Jewish and Western philosophical traditions, Strawser investigates questions in the philosophy of love together with Spinoza and thinkers such as Saadia Gaon, Maimonides, Leone Ebreo, Tullia d’Aragona, and René Descartes. He shows how Spinoza deepens our understanding of amorous perfectionism and how this reading of Spinoza’s philosophy of love serves as both a corrective to problematic readings, such as those found in Isaac Bashevis Singer and Emmanuel Levinas, and a counter to speciesism. With careful examination of Spinoza’s writings, Strawser demonstrates that the goal of his philosophy is best understood as the love of other people who are to be helped and united with in friendship. Ultimately, Spinoza’s philosophy of love calls for collective nobility.