Spectacular realities. Early Mass Culture in Fin-de-Siècle Paris

دسته بندی: فرهنگی
ویرایش:  
نویسندگان: Schwartz Vanessa R.  
سری:  
 
ناشر:  
سال نشر:  
تعداد صفحات: 125 
زبان: English 
فرمت فایل : PDF (درصورت درخواست کاربر به PDF، EPUB یا AZW3 تبدیل می شود) 
حجم فایل: 20 مگابایت 

قیمت کتاب (تومان) : 53,000

انتشارات دانشگاه کالیفرنیا، 1998. — 243 p. در نیمه دوم قرن نوزدهم، پاریس به عنوان پایتخت سرگرمی جهان ظاهر شد. شهر درخشان و بازطراحی شده، فرهنگ سرگرمی‌های پرانرژی و چندحسی را پرورش می‌دهد که زندگی واقعی را به‌عنوان یک منظره درک کرده و نشان می‌دهد. ونسا آر. شوارتز این ماده منفجره را بررسی می‌کند. محبوبیت پدیده هایی مانند بلوارها، مطبوعات انبوه، نمایش عمومی اجساد در سردخانه، موزه های موم، پانوراما و فیلم های اولیه. شوارتز با تکیه بر طیف گسترده ای از مواد نوشتاری و تصویری، از جمله آرشیوهای خصوصی و تجاری، و کار در تقاطع مطالعات تاریخ هنر، ادبیات و سینما، استدلال می کند که "واقعیت های دیدنی" بخشی از بنیاد جامعه توده ای مدرن است. . او این تصور را رد می کند که زندگی مدرن رژه بی پایانی از حواس پرتی را ایجاد می کند که منجر به بیگانگی می شود، و در عوض پیشنهاد می کند که انبوه جمعیت نه به عنوان تماشاگران از جا به جا شده بلکه به عنوان اعضای نوع جدیدی از جمعیت جمع شده اند، گروهی که در لذت به جای اعتراض متحد شده اند.

University of California Press, 1998. — 243 p. During the second half of the nineteenth century, Paris emerged as the entertainment capital of the world. The sparkling redesigned city fostered a culture of energetic crowd-pleasing and multi-sensory amusements that would apprehend and represent real life as spectacle. Vanessa R. Schwartz examines the explosive popularity of such phenomena as the boulevards, the mass press, public displays of corpses at the morgue, wax museums, panoramas, and early film. Drawing on a wide range of written and visual materials, including private and business archives, and working at the intersections of art history, literature, and cinema studies, Schwartz argues that "spectacular realities" are part of the foundation of modern mass society. She refutes the notion that modern life produced an unending parade of distractions leading to alienation, and instead suggests that crowds gathered not as dislocated spectators but as members of a new kind of crowd, one united in pleasure rather than protest.