Special Correspondence and the Newspaper Press in Victorian Print Culture, 1850–1886

این کتاب اهمیت خبرنگار ویژه را به عنوان نقش روزنامه نگاری جدید در فرهنگ چاپ ویکتوریا، در چارچوب تحولات مطبوعات دوره ای، در نیمه دوم قرن نوزدهم، تحلیل می کند. . با بررسی گزارش‌های گرافیکی تولید شده توسط نسل اول این روزنامه‌نگاران پیشگام، از طریق مجموعه‌ای از مطالعات موردی موضوعی، به تک‌تک خبرنگاران و داستان‌های آنها و راه‌هایی که در آن‌ها کمک کرده‌اند و توسط آن‌ها به چشم‌انداز رسانه‌ای گسترده‌تر شکل گرفته‌اند، توجه می‌شود. در حالی که معمولاً با گزارش جنگ مرتبط است، خبرنگاران ویژه در واقع وظیفه داشتند که به طور معمول تمام رویدادهای موضوعی را در داخل و خارج از کشور گزارش کنند. آنچه کار این روزنامه‌نگاران را متمایز می‌کرد، تلاش آنها برای «تصویر کردن» اخبار، انتقال تخیل خوانندگان به رویدادهای توصیف‌شده بود. در حالی که برخی به دلیل احساساتی بودن آن مورد انتقاد قرار گرفتند، مکاتبات ویژه جهان را نزدیکتر کرد، فضا و زمان را کوچکتر کرد و به ایجاد فرهنگ خبری مدرن ما کمک کرد.

This book analyses the significance of the special correspondent as a new journalistic role in Victorian print culture, within the context of developments in the periodical press, throughout the second half of the nineteenth century. Examining the graphic reportage produced by the first generation of these pioneering journalists, through a series of thematic case studies, it considers individual correspondents and their stories, and the ways in which they contributed to, and were shaped by, the broader media landscape. While commonly associated with the reportage of war, special correspondents were in fact tasked with routinely chronicling all manner of topical events at home and abroad. What distinguished the work of these journalists was their effort to ‘picture’ the news, to transport readers imaginatively to the events described. While criticised by some for its sensationalism, special correspondence brought the world closer, shrinking space and time, and helping to create our modern news culture.