Spatio-temporal Intertwining: Husserl’s Transcendental Aesthetic

این جلد به بررسی نظریه حساسیت هوسرل و مفهوم سازی او از ساختار مکانی و زمانی می پردازد. نویسنده پیوندهای بین «زیبایی‌شناسی استعلایی» هوسرل، نظریه تجربه ناب در نقد تجربی، و همچنین فلسفه استعلایی امانوئل کانت را ترسیم می‌کند. بحث اصلی در این تحلیل بر رابطه بین مکان و زمانمندی در فلسفه هوسرل متمرکز است. این مطالعه درک هوسرل از رابطه بین مکانی و زمانی را از نظر طبقه بندی ها، قیاس ها و توازی ها مورد بازجویی قرار می دهد. این شامل بحث در مورد پتانسیل ها و محدودیت های چنین درک است. نتیجه می‌گیرد که چنین محدودیت‌هایی را می‌توان با پذیرش درک مکان و زمانمندی به‌عنوان لحظات در هم تنیده تجربه معقول - یک «درهم تنیدگی مکانی-زمانی» غلبه کرد. این «درهم تنیدگی» در یک تحقیق کامل در سه موضوع اصلی در تحلیل پدیدارشناختی تجربه محسوس آشکار می‌شود: تشخص مکانی-زمانی، داده‌مندی چشم‌انداز و تجربه بدنی. این کتاب نشان می‌دهد که چگونه چنین تحقیقی می‌تواند پایه‌ای برای درک پویا و رابطه‌ای از تجربه به‌عنوان یک کل باشد.

This volume explores Husserl’s theory of sensibility and his conceptualization of spatial and temporal constitution. The author maps the linkages between Husserl’s ‘transcendental aesthetic’, the theory of pure experience in empirio-criticism, as well as Immanuel Kant’s transcendental philosophy. The core argument in this analysis centers on the relationship between spatiality and temporality in Husserl’s philosophy. The study interrogates Husserl’s understanding of the relationship between spatiality and temporality in terms of stratifications, analogies and parallelisms. It incorporates a discussion of the potentialities and limitations of such an understanding. It concludes that such limits can be overcome by adopting an understanding of spatiality and temporality as interwoven moments of sensible experience—a ‘spatio-temporal intertwining’. This ‘intertwining’ is made explicit in a thorough inquiry into three central topics in the phenomenological analysis of sensible experience: spatio-temporal individuation, perspectival givenness and bodily experience. The book shows how such an inquiry can form the bedrock of a dynamic and relational understanding of experience as a whole.