Spaces of Honor: Making German Civil Society, 1700-1914

درک رایج این است که افتخار متعلق به دوران گذشته است، در حالی که جامعه مدنی متعلق به جامعه آینده و مدرن است. هیکی لمپا استدلال می‌کند که بین سال‌های 1700 تا 1914 افتخار از بین نرفت و یا حتی در حال افول نبود، و جامعه مدنی جدید نبود، بلکه ریشه‌های طولانی داشت که تا قرون وسطی کشیده شد. در واقع، آنچه برای این دوره در آلمان خاص است، پیوندهای عمیق بین اعمال افتخار و جامعه مدنی بود. این مطالعه بر اقدامات جمعی افتخاری متمرکز است و آنها را در یک سری مطالعات موردی در فضاهای جمعی مانند مدارس، تئاترها، میزهای ناهار و شام، چشمه های معدنی، اعتصابات کارگران و تظاهرات می یابد. در این کنش های جمعی است که ما جامعه مدنی را در حال ایجاد می بینیم.

Spaces of Honor جامعه مدنی را نه در درجه اول به عنوان یک ایده یا یک پروژه فکری، بلکه به عنوان مجموعه ای از شیوه های شکل گرفته می بیند. در فضاهای فیزیکی در حدود سال 1700، قدرت رو به زوال مقامات مذهبی به روشنفکران آلمانی اجازه داد تا جامعه مدنی را بازتعریف کنند و با زبان افتخاری جدید شروع کنند. سپس، در اواسط قرن هجدهم، تعداد فزاینده ای از انجمن های داوطلبانه و فضاهای عمومی آن را به واقعیت تبدیل کردند. در اینجا عزت انسجام را فراهم کرد. در قرن نوزدهم، شهرنشینی و صنعتی شدن نیروهای قدرتمند اتمیزه شدن را به وجود آورد که جامعه مدنی سعی در اصلاح آنها داشت. درمان از فضاهای اجتماعی و فیزیکی که فرهنگ شرافت و تعلق عاطفی را ایجاد می‌کردند. ما آنها را در انجمن های داوطلبانه، چشمه های معدنی، اصناف احیا شده و اتحادیه های کارگری می یابیم. در پایان قرن نوزدهم، افتخار عمیقاً در جامعه مدنی آلمان جا افتاده بود.

The common understanding is that honor belongs to a bygone era, whereas civil society belongs to the future and modern society. Heikki Lempa argues that honor was not gone or even in decline between 1700 and 1914, and that civil society was not new but had long roots that stretched into the Middle Ages. In fact, what is peculiar for this era in Germany were the deep connections between practices of honor and civil society. This study focuses on collective actions of honor and finds them, in a series of case studies, at such communal spaces as schools, theaters, lunch and dinner tables, spas, workers’ strikes, and demonstrations. It is in these collective actions that we see civil society in making.

Spaces of Honor sees civil society not primarily as an idea or an intellectual project but as a set of practices shaped in physical spaces. Around 1700, the declining power of religious authorities allowed German intellectuals to redefine civil society, starting with a new language of honor. Then, in the middle of the eighteenth century, an increasing number of voluntary associations and public spaces turned it into reality. Here, honor provided cohesion. In the nineteenth century, urbanization and industrialization ushered in powerful forces of atomization that civil society attempted to remedy. The remedy came from social and physical spaces that generated a culture of honor and emotional belonging. We find them in voluntary associations, spas, revived guilds, and labor unions. By the end of the nineteenth century, honor was deeply embedded in German civil society.