Space and Self in Early Modern European Cultures

مفهوم "خودبودن" تصاویری از خودکفایی، یکپارچگی، درون نگری، و خودمختاری را تداعی می کند - ویژگی هایی که معمولاً با "مدرنیته" مرتبط است. قرن هفدهم نشان دهنده گذار حیاتی به شکل جدیدی از خودخواهی "بورژوایی" است. این مفهوم به دوران پیشامدرن و اوایل مدرن برمی گردد. مجموعه‌ای بین‌رشته‌ای غنی، فضا و خود دیدگاه‌هایی از تاریخ، تاریخ ادبیات، و تاریخ هنر را ادغام می‌کند تا موضوع خودخواهی را به ادبیات جدید و حیاتی درباره فضا پیوند دهد.

همانطور که فضا و خود نشان می‌دهد، در همه زمان‌ها مسیرهای متعدد و امکانات جایگزین برای شکل‌گیری هویت، نشانه‌گذاری شخصیت و تجربه زندگی به‌عنوان فردی ملموس و منفرد وجود داشته است. با قرار دادن خود و فضا به‌عنوان سازه‌های خاص و در حال تکامل، گروه متنوعی از مشارکت‌کنندگان به بررسی چگونگی تجسم افراد در مکان‌های خاص یا حک شدن در فضای بتنی می‌پردازند. فضا و خودبنابراین شرایط را برای بحث جاری در مورد این موضوعات تعیین می کند و رویکردهای جدیدی برای مطالعه ویژگی های فرهنگی آنها ارائه می دهد.

The notion of ‘selfhood’ conjures up images of self-sufficiency, integrity, introspectiveness, and autonomy – characteristics typically associated with ‘modernity.’ The seventeenth century marks the crucial transition to a new form of ‘bourgeois’ selfhood, although the concept goes back to the pre-modern and early modern period. A richly interdisciplinary collection, Space and Self integrates perspectives from history, history of literature, and history of art to link the issue of selfhood to the new and vital literature on space.

As Space and Self shows, there have at all times been multiple paths and alternative possibilities for forming identities, marking personhood, and experiencing life as a concrete, singular individual. Positioning self and space as specific and evolving constructs, a diverse group of contributors explore how persons become embodied in particular places or inscribed in concrete space. Space and Self thus sets the terms for current discussion of these topics and provides new approaches to studying their cultural specificity.