Soziologie und Politik: Sozialwissenschaftliches Expertenwissen im Dritten Reich und in der frühen westdeutschen Nachkriegszeit

مطالعه حاضر در مورد جامعه‌شناسی در رایش سوم و در اوایل دوره پس از جنگ بر این اساس استوار است که وابستگی متقابل بین حرفه‌ای‌سازی غیردانشگاهی جامعه‌شناسی و نهادینه‌سازی آکادمیک آن، یک اصل اساسی برای ظهور و توسعه بیشتر آن است. . این فرض اساسی توسط مدل «زوج بازگشتی
»، یعنی تعامل بین علمی شدن سیاست و سیاسی شدن علم، بسط می‌یابد. این رویکردها و سایر رویکردها در چارچوب زمینه‌های سیاست ناسیونال سوسیالیست با استفاده از نمونه‌ای از تحقیقات جامعه‌شناختی شرق و غرب، جامعه‌شناسی کشاورزی، تحقیقات جمعیت، استفاده از تخصص علوم اجتماعی در سیاست‌های شهرک‌سازی و در سرویس مخفی خارجی NS، و همچنین مورد بحث قرار می‌گیرند. سیاست علمی NS
درمان جامعه شناسی پس از جنگ شامل i.a. ایجاد یک جامعه‌شناسی مستقل پناهندگان توسط «جامعه‌شناسان رایش» سابق، هم‌بنیان قطعی تاریخ‌نگاری اجتماعی مدرن و همکاری مسلط در بروکهاوس کوچک و بزرگ در پایان دهه 40 و در دهه 50 به عنوان رهبران افکار تأثیرگذار. . اهمیت شهرت علمی آنها - به ویژه برای قدرت های اشغالگر غربی - در توسعه جامعه شناسی آلمان غربی مورد بحث قرار گرفته است.

Die vorliegende Untersuchung zur Soziologie im Dritten Reich und in der frühen Nachkriegszeit lässt sich von der Beobachtung leiten, dass die Interdependenz zwischen der außeruniversitären Professionalisierung der Soziologie und ihrer akademischen Institutionalisierung ein grundlegendes Prinzip ihrer Entstehung und Weiterentwicklung darstellt. Erweitert wird diese Grundannahme durch das Modell der „rekursiven
Kopplung“, das heißt der Wechselwirkung zwischen der Verwissenschaftlichung der Politik und der Politisierung der Wissenschaft. Diese und andere Ansätze werden im Kontext nationalsozialistischer Politikfelder am Beispiel der soziologischen Ost- und Westforschung, der Agrarsoziologie, der Bevölkerungsforschung, des Einsatzes von sozialwissenschaftlichem Expertenwissen in der Siedlungspolitik und im NS-Auslandsgeheimdienst sowie der NS-Wissenschaftspolitik diskutiert.
Die Behandlung der Nachkriegssoziologie umfasst u. a. die Etablierung einer eigenständigen Flüchtlingssoziologie durch ehemalige "Reichssoziologen", deren maßgebliche Mitbegründung der modernen Sozialgeschichtsschreibung sowie dominierende Mitarbeit am Kleinen und Großen Brockhaus Ende der 40er und in den 50er Jahren als einflussreiche Meinungsführer. Es wird durchgängig die Bedeutung ihrer fachwissenschaftlichen Reputation - insbesondere für die westlichen Besatzungsmächte - im Aufbau der westdeutschen Soziologie diskutiert.