Sozialistische und kommunistische Parteien in Westeuropa. Band II: Nordländer

9 در زمینه ساخت جامعه اروپایی، این رویکرد از دو جنبه ناکافی است. اول از همه، او هنوز به پرسش‌های مربوط به موضوعات سیاستی خاص، مانند ایده‌های اجتماعی-اقتصادی برای شکل‌دهی جامعه اروپایی، نگرش نسبت به اتحاد دفاعی آتلانتیک شمالی، یا به طور کلی جهت و میزان ادغام اروپای غربی، پاسخ‌های مشخص و کافی نداده است. . قبل از همه DiJ;lgen اما او تحلیل قدرت و د. اچ. از امکانات ائتلافی-سیاسی KP و همچنین احزاب سوسیالیست. زیرا نه کمونیست ها و نه سوسیالیست ها در آینده ای قابل پیش بینی قادر به تشکیل اکثریت و حکومت به تنهایی در هیچ کجای اروپای غربی نخواهند بود. آنها لزوماً به متحدان وابسته هستند. قدرت-سیاسی و در نتیجه وضعیت ایدئولوژیک-برنامه ای آنها فقط می تواند ناشی از تحلیل کلی از پتانسیل و متحدان تا حدی اعلام شده آنها باشد. در صورت فلکی حزبی کنونی در اروپای غربی - جدا از چند مورد خاص مانند ایتالیا - تقاضا برای تحلیل ترکیبی از توسعه و وضعیت فعلی همه احزاب چپ در کشورهای اروپای غربی وجود دارد تا اطلاعاتی در مورد آن ارائه شود. فرصت‌ها، شرایط و محدودیت‌های سیاست مشترک احتمالی آنها در هر کشور و در جامعه اروپایی.

9 Dieser Ansatz ist im Kontext der europäischen Gemeinschaftsbil­ dung in doppelter Hinsicht unzureichend. Zunächst gab er bisher keine hinlänglich konkreten Antworten auf Fragen nach bestimmten Sachpolitiken, etwa nach sozio-ökonomischen Gestaltungsvorstellun­ gen für die Europäische Gemeinschaft, nach der Einstellung gegenüber dem Nordatlantischen Verteidigungsbündnis, über Richtung und Aus­ maß der westeuropäischen Integration schlechthin. Vor allen DiJ;lgen aber drohte er die Analyse der macht- und d. h. der koalitionspoliti­ schen Möglichkeiten der KP's und darüber hinaus auch jener der sozialistischen Parteien zu verschütten. Denn weder die Kommunisten noch die Sozialisten werden in Westeuropa in absehbarer Zeit irgend­ wo allein mehrheits- und regierungsfähig werden. Sie sind notwendig auf Bündnispartner angewiesen. Ihr machtpolitischer und damit letztlich auch ihr ideologisch-programmatischer Stellenwert kann sich folglich erst aus einer zusammenschauenden Gesamtanalyse ihrer potentiellen und zum Teil erklärten Bündnispartner ergeben. In den gegenwärtigen Parteienkonstellationen in Westeuropa ergibt sich daraus - sieht man von wenigen Sonderfällen, wie Italien, ab - die Forderung nach einer kombinierten Analyse der Entwicklung und aktuellen Lage aller Linksparteien in den westeuropäischen Staaten, um Aufschlüsse über die Chancen, Bedingtheiten und Grenzen ihrer möglicherweise gemeinsamen Politik in einzelnen Staaten und in der Europäischen Gemeinschaft zu erhalten.