Soybeans: Chemistry, Technology, and Utilization

سویا [Glycine max (L.) Merrill]، بومی چین، یکی از قدیمی ترین محصولات خاور دور است. برای قرن ها، چینی ها و دیگر مردمان شرقی، از جمله ژاپنی ها، کره ای ها و آسیای جنوب شرقی، از لوبیا به اشکال مختلف به عنوان یکی از مهم ترین منابع پروتئین و روغن غذایی استفاده می کردند. به همین دلیل و از آنجایی که میزان پروتئین تولید شده توسط سویا در واحد سطح زمین بیشتر از هر محصول دیگری است، این لوبیای قدیمی کوچک را "جواهر زرد"، "گنجینه بزرگ"، "طبیعت" نامیده اند. پروتئین معجزه آسا، و «گوشت مزرعه». حالا این لوبیا را برخی سلاحی در برابر گرسنگی جهان و پروتئینی در آینده می دانند. اخیراً، سویا به عنوان یک سلاح احتمالی در برابر بیماری های مزمن معرفی شده است. از زمان ورود گسترده به دنیای غرب در آغاز قرن بیستم، کشت و استفاده از سویا دستخوش یک انقلاب شگرف شده است: از سویاهای سنتی در مشرق زمین تا نسل جدیدی از غذاهای سویا در غرب، از خوراک دام تا ارزش. - افزودن مواد پروتئینی غذا، از رنگ‌های صنعتی گرفته تا روغن‌های رومیزی و اسپری‌های مقرون‌به‌صرفه، از یک محصول مزرعه قدیمی تا یک محصول جدید با مناطق وسیع پذیرش، تحمل علف‌کش، مقاومت به آفات و/یا ترکیب شیمیایی تغییر یافته، و از کشت محدود منطقه‌ای تا تولید در سراسر جهان را گسترش داد.

The soybean [Glycine max (L. ) Merrill], a native of China, is one of the oldest crops of the Far East. For centuries, the Chinese and other Oriental people, including Japanese, Korean, and Southeast Asians, have used the bean in various forms as one of the most important sources of dietary protein and oil. For this reason and because the amount of protein produced by soybeans per unit area of land is higher than that of any other crop, this little old bean has been called "yellow jewel," "great treasure," "nature's miracle protein," and "meat of the field. " Now this bean is seen by some as a weapon against world hunger and a protein of the future. Most recently, the soybean has been touted as a possible weapon against chronic diseases. Since large-scale introduction to the Western world at the beginning of the twentieth century, the cultivation and use of soybeans have undergone a dramatic revolution: from traditional soyfoods in the Orient to a new generation of soyfoods in the West, from animal feed to value-added food protein ingredients, from industrial paints to affordable table oils and spreads, from an old field crop to a new crop with wide regions of adoptability, herbicide tolerance, pest resistance, and/or altered chemical composition, and from limited regional cultivation to expanded worldwide production.