Sovereignty in Exile: A Saharan Liberation Movement Governs

حاکمیت در تبعید حاکمیت و قدرت دولتی را از طریق موردی از یک جنبش آزادی خواهانه بررسی می کند که قصد دارد خود را به یک دولت تبدیل کند. جمهوری دموکراتیک عربی صحرای (SADR) توسط جبهه پولیساریو و در پی رها شدن اسپانیا از مستعمره سابق خود، صحرای غربی مورد مناقشه، تأسیس شد. مراکش ادعای همان قلمرو را داشت و درگیری پولیساریو و مراکش را در بن بست سیاسی که چهل سال به طول انجامیده است، گرفتار کرده است. پیچیدگی وضعیت این واقعیت است که پولیساریو عملیات روزانه خود را در اردوگاه های پناهندگان در نزدیکی تندوف، در الجزایر انجام می دهد، جایی که اکثر جامعه تبعیدی صحرا در آن قرار دارند. SADR (یک ایالت تا حدی به رسمیت شناخته شده) و پولیساریو (جنبش آزادی بخش صحرای غربی) با هم یک اقتدار حاکم غیرعادی را تشکیل می دهند که در اصل بر اساس برچیده شدن یک تهدید محسوس برای وحدت ملی (صحراوی) است: قبایل.

با تکیه بر موارد بی سابقه. آلیس ویلسون در تحقیقات بلندمدتی که با زندگی با خانواده‌های پناهنده صحراوی به دست آمده است، بررسی می‌کند که چگونه روابط اجتماعی قبیله‌ای تضعیف می‌شود، بازیافت می‌شود و دوباره ظهور می‌کند، زیرا جامعه پناهندگان در مورد حکومت‌داری مذاکره می‌کند، اختلافات را حل می‌کند، نابرابری‌های اجتماعی را مدیریت می‌کند، و بداهه‌های جایگزین برای مالیات ارائه می‌کند. ویلسون یک لنز قوم نگاری را در مورد ایجاد دسته بندی های اداری، اصلاحات قانونی، توزیع کمک ها، شیوه های ازدواج، بازارهای محلی و انتخابات رقابتی در اردوگاه ها آموزش می دهد. با ردیابی تغییرات اجتماعی، سیاسی و اقتصادی در میان پناهندگان صحراوی، حاکمیت در تبعید پویایی یک جنبش آزادیبخش پسااستعماری را نشان می دهد که برای چندین دهه در بیابان های شمال آفریقا دوام آورده و در تلاش برای ایجاد تحول انقلابی است. جامعه ای که با گذشته بادیه نشینی همذات پنداری می کند.

Sovereignty in Exile explores sovereignty and state power through the case of a liberation movement that set out to make itself into a state. The Sahrawi Arab Democratic Republic (SADR) was founded by the Polisario Front in the wake of Spain's abandonment of its former colony, the disputed Western Sahara. Morocco laid claim to the same territory, and the conflict has locked Polisario and Morocco in a political stalemate that has lasted forty years. Complicating the situation is the fact that Polisario conducts its day-to-day operations in refugee camps near Tindouf, in Algeria, which house most of the Sahrawi exile community. SADR (a partially recognized state) and Polisario (Western Sahara's liberation movement) together form an unusual governing authority, originally premised on the dismantling of a perceived threat to national (Sahrawi) unity: tribes.

Drawing on unprecedented long-term research gained by living with Sahrawi refugee families, Alice Wilson examines how tribal social relations are undermined, recycled, and have reemerged as the refugee community negotiates governance, resolves disputes, manages social inequalities, and improvises alternatives to taxation. Wilson trains an ethnographic lens on the creation of administrative categories, legal reforms, aid distribution, marriage practices, local markets, and contested elections within the camps. Tracing social, political, and economic changes among Sahrawi refugees, Sovereignty in Exile reveals the dynamics of a postcolonial liberation movement that has endured for decades in the deserts of North Africa while trying to bring about the revolutionary transformation of a society which identifies with a Bedouin past.