Southern Hemisphere Palaeobiogeography of Triassic-Jurassic Marine Bivalves

Palaeobiogeography موضوع پیچیده ای است که اطلاعات ارائه شده توسط زیست شناسی و علوم زمین را پردازش می کند. از نظر مفهومی و فلسفی معادل جغرافیای زیستی جدید است. با این وجود، روش های آن تا حدودی متفاوت است، زیرا به دلیل ناقص بودن سابقه فسیلی محدود شده است. از سوی دیگر، دسترسی مستقیم به بعد زمان، یک عنصر کلیدی تکامل ارگانیک دارد. نرم تنان بنتونیک مزوزوئیک و به ویژه دوکفه ای ها به دلیل نگهداری خوب، فراوانی، تنوع و پتانسیل پراکندگی بالا در مرحله لاروی، پتانسیل زیادی برای تجزیه و تحلیل دیرینه زیست جغرافیایی دارند. از نقطه نظر صرفاً توصیفی، تجزیه و تحلیل توزیع آنها، شیب های عرضی و الگوهای توزیعی را، چه در مقیاس منطقه ای و چه در مقیاس جهانی، نشان می دهد، که مبنایی برای تشخیص بیوکورماها یا واحدهای palaeobiogeographical در رتبه های مختلف است. این موجودات با حرکت رو به جلو به سمت یک جغرافی شناسی علّی، بینش جالبی در مورد مسائل جغرافیایی زیستی خاص، مانند دوقطبی و منشأ آن، ارائه می دهند. تکامل در زمان بیوکورماهای شناخته شده را می توان در رابطه با palaeoclimas و رویدادهای انقراض مورد بحث قرار داد. در نهایت، برخی از نتایج به‌دست‌آمده از تجزیه و تحلیل توزیع بیوتاهای دوکفه‌ای گذشته حتی برای پیشنهاد و بحث در مورد توسعه کریدورهای دریایی و بحث در مورد توزیع قاره‌ها در گذشته استفاده شد.

Palaeobiogeography is a complex subject which processes information provided by both Biology and Earth Sciences. It is conceptually and philosophically equivalent to neobiogeography. Nevertheless, its methods are somewhat different, since it is limited by the incompleteness of the fossil record. On the other hand, it has direct access to the time dimension, a key ingredient of organic evolution. Mesozoic benthonic mollusks, and especially bivalves, have a great potential for palaeobiogeographical analysis due to their commonly good preservation, abundance, diversity and high dispersion potential at the larval stage. From a merely descriptive point of view, the analysis of their distribution shows latitudinal gradients and distributional patterns, both at regional and global scales, which are the basis for the recognition of biochoremas or palaeobiogeographical units of different ranks. Moving forward towards a causal
palaeobiogeography, these organisms also provide interesting insight into particular biogeographical questions, such as bipolarity and its origin. The evolution in time of the
recognized biochoremas can be discussed in relation to palaeoclimas and extinction events. Finally, some of the results obtained from the analysis of the distribution of past
bivalve biotas were even used to propose and discuss the development of marine corridors and argue about the distribution of continents in the past.