دسترسی نامحدود
برای کاربرانی که ثبت نام کرده اند
برای ارتباط با ما می توانید از طریق شماره موبایل زیر از طریق تماس و پیامک با ما در ارتباط باشید
در صورت عدم پاسخ گویی از طریق پیامک با پشتیبان در ارتباط باشید
برای کاربرانی که ثبت نام کرده اند
درصورت عدم همخوانی توضیحات با کتاب
از ساعت 7 صبح تا 10 شب
ویرایش:
نویسندگان: Mark Doty
سری:
ISBN (شابک) : 0060935405, 9780061553806
ناشر: Harper Perennial
سال نشر: 2002
تعداد صفحات: 93
زبان: English
فرمت فایل : PDF (درصورت درخواست کاربر به PDF، EPUB یا AZW3 تبدیل می شود)
حجم فایل: 346 کیلوبایت
در صورت تبدیل فایل کتاب Source: Poems به فرمت های PDF، EPUB، AZW3، MOBI و یا DJVU می توانید به پشتیبان اطلاع دهید تا فایل مورد نظر را تبدیل نمایند.
توجه داشته باشید کتاب منبع: اشعار نسخه زبان اصلی می باشد و کتاب ترجمه شده به فارسی نمی باشد. وبسایت اینترنشنال لایبرری ارائه دهنده کتاب های زبان اصلی می باشد و هیچ گونه کتاب ترجمه شده یا نوشته شده به فارسی را ارائه نمی دهد.
من معمولاً با نظرات دیگران مشکلی را مطرح نمی کنم. به هر حال، به بیشتر آنها آموزش داده شده است که یک شعر می تواند تفسیرهای زیادی داشته باشد. با این حال فکر میکنم «زندگی خصوصی» بهعنوان توصیفی دلسوزانه از یک موجود زیبا در قفس، بهکلی هدف را از دست داده است. در مصراع اول، گوینده قیصر کوچولو (طوطی در قفس در یک مقصد توریستی محبوب) را توصیف میکند که با هکرهای پر سر و صدا و گردشگران بیاحساس مواجه میشود که هر روز از کنار او میگذرند و اذعان میکند: «به نظر نمیرسد که او ذهن، کلمهی عملی در آنجا «بهنظر میرسد». دو مصرع بعد، متوجه میشویم که قفس او اخطار «من گاز میگیرم» دارد. [بدیهی است که او مخالف است. سپس گوینده منفعلانه پیشنهاد میکند: «نمیتوان گفت که او تنهاست/تنها است؛ تمام روز دنیا به سراغش میآید». هنگامی که گوینده عابران پیاده را به عنوان «مجموعه بیپایانی از چهرهها که فقط تعداد کمی از آنها شناخته شدهاند» توصیف میکند، طوطی کیفیت بسیار انسانیتری به خود میگیرد و اینجاست که طوطی به وسیلهای استعاری برای توصیف وضعیت انسان تبدیل میشود. به طور کلی، اما وضعیت یک مرد همجنس گرا به طور کاملا خاص. این استعاره در 5 یا 6 بند آخر شتاب بیشتری می گیرد و دم او را به عنوان "قرمز خیره کننده،/یک لذت صریح از زندگی خصوصی" توصیف می کند. [چشمک، تلنگر] هنگامی که گوینده تمرکز خود را از موضوع به گوینده تغییر می دهد ("قیصر چه خوابی می بیند؟")، او به جای وضعیت روزنامه نگار منفعل از ابتدای شعر، حالت فلسفی بیشتری پیدا می کند. ابتدا از ما خواسته می شود تصور کنیم که قیصر چه چیزی را در خواب نمی بیند (\"احتمالاً بهشت اصلی وجود ندارد. معادل ندارند در عوض، از ما خواسته شده است که فرهنگ همجنسبازی را به دست آوریم که بارها به آن تنزل دادهایم و کورکورانه آن را میپذیریم. سپس گوینده می پرسد: "آیا او باید یک فرد مجرد/کامل را ترجیح دهد؟"... با اشاره به کلیشه فرهنگی (که همجنس گرایان و همجنسگرایان آن را پذیرفته اند) این ایده که مردان همجنس گرا بی بند و بار هستند و به راحتی گره نمی خورند: "یکی شکل انسانی/پس از دیگری بر روی او خم می شود/در لذتی لحظه ای، در حالی که اندازه آنها را می گیرد و واژگان محدودی را به زبان می آورد، همه درود و تمجید می کند." اما این ارتباط برای طوطی/مرد همجنس گرا ما، آخرین سخنران، کافی است. توصیفی که آن را به وضوح به ما می دهد، فقط در صورتی که قبلاً آن را از دست داده باشیم: \"خواننده بی بند و باری که زبانش را/بلند می کند و به دنیا می پیچد، اجرا می کند/تمام شب را در قفس پوشیده اش.\" داتی قبلاً به موضوعات مشابهی پرداخته است و از معمای همجنسبازیها مانند "رمز سخت ترفندها" یا این که "همه ما در این شهر به نمایش گذاشته شدهایم، ماشینهای شیرین، ناتوان، مصرفشده" ابراز تاسف کرده است. زندگی، [حتی عنوان نشان می دهد که شما فراتر از طوطی نگاه کنید، همانطور که عنوان دوتی نشان داده است] او توصیفات حساس و کنجکاو یک مرد همجنس گرا را که با «فرهنگ» خودش و علاوه بر خود دنیا در تضاد با «فرهنگ» خودش است، به توصیفی بیشتر تبدیل کرده است. صادقانه، در واقع، تزلزل ناپذیر، به نحوه حرکت و پردازش و احساس خود نگاه کنید... یا (متاسفانه) هیچ یک از این کارها را انجام نمی دهیم.
I typically don't raise issue with others' reviews. After all, most have been taught that a poem can have many interpretations. Yet to think of "Private Life" as a compassionate description of a beautiful caged creature is missing the point entirely, I think. In the first stanza, the speaker describes Little Kaiser (a caged parrot in a popular tourist destination) as being "confronted" by the noisy hecklers and insensitive tourists who pass him every day, acknowledging, "He doesn't seem to mind," the operative word there being "seem." Two stanzas later, we learn that his cage carries the warning, "I bite." [Obviously, he does mind.] Then the speaker passively suggests, "He couldn't be said to be/lonely; all day the world comes to him." How could anyone who gets so much attention be lonely? When the speaker then describes the pedestrians as an "endless procession of faces, only a few of them known," the parrot takes on a much more human quality, and that's where the parrot turns into a metaphorical vehicle to describe the human condition in general, but a gay man's condition quite specifically. This metaphor gathers momentum in the last 5 or 6 stanzas, describing his tail as "stunning red,/a frank indulgence of the private life." [wink, nudge] When the speaker shifts focus from the subject to the speaker ("What does Kaiser dream?"), (s)he develops a more philosophical posture rather than the one of the passive journalist from the beginning of the poem. First we are asked to imagine what Kaiser's not dreaming ("Probably no original paradise;/this little trooper was born in a shop."), invoking of course the story of the heterosexual, biblical Creation, of which we gay men obviously don't have an equivalent. Rather, we have been asked to acquire a gay culture that we're repeatedly relegated to and blindly accept. The speaker then asks, "should he prefer a single,/perfect other?"...pointing to the cultural stereotype (accepted by gays and straights alike) of the idea that gay men are promiscuous and not easily tied down: "one human form/after another bent over him/in momentary delight, while he takes//their measure, and mouths a limited vocabulary, all greeting and praise." But that's enough communication for our parrot/gay man, the speaker's last description giving it to us most plainly just in case we missed it already: "promiscuous singer, whose tongue/lifts and curls out to the world, performing/all night in his blanketed cage." Doty has dealt with similar subjects before, lamenting over such gay conundrums as the "austere code of tricks" or that "we are all on display in this town, sweet machines, powerless, consumed." But with "Private Life," [even the title suggests you look beyond the parrot, as Doty's title has] he's turned the sensitive, curious descriptions of a gay man at odds with his own "culture" in addition to the world itself into a more honest, indeed, unflinching, look at the way we move and process and feel...or (unfortunately) do none of these things.